Sint-Janshospitaal. Teruggaand op passantenliedenhuis. Historiek belicht door opschrift van gevelsteen in hal: "Ik werd gesticht om arme pelgrims te herbergen - in 1364 door Willem van Nevele, heer van Uitbergen, begiftigd - in 1662 en volgende jaren, door ouderdom vervallen, herbouwd - in 1708 hoofdkwartier van de hertog van Malbourough en - in 1744 van Lodewijk XV, koning van Frankrijk, tijdens beleg van Menen - in 1782 ziekenhuis - in 1940, 25 mei, door Duitse brandbommen vernield ..."

Verwoest tijdens de Eerste Wereldoorlog waarna heropgebouwd naar ontwerp van architect J. Bosschaert (Wervik) van 1922. Huidig gebouw naar ontwerp van architect H. Allaert (Kortrijk) van 1951-1953 in een historiserende wederopbouwtrant met reminiscenties aan het vooroorlogse silhouet; archeologische vondsten tijdens de graafwerken onder meer Romeinse waterput en 18de-eeuwse grafkelder.

Gebouwencomplex, bestaande uit een kapel (nok loodrecht op de straat) met kooromgang en kloostergang en twee aansluitende, parallelle vleugels, rondom een ommuurde binnentuin. Gele baksteenbouw; gebruik van natuursteen onder meer voor plint, omlijstingen, afzaten, dekplaten, maaswerk, zuilen,... Zadeldaken (geglazuurde mechanische pannen). Eénbeukige kapel van drie traveeën en een lager koor van een rechte travee met vijfzijdige sluiting. Pleingevel: tuitgevel met korfboogportaal waarboven spitsbogig vierlicht voorzien van neogotisch maaswerk. Analoog vierlicht in westelijke zijgevel. Koor verlicht door middel van geprofileerde spitsboogvensters. Overkragende polygonale dakruiter onder leien naaldspits.

Bepleisterd interieur met kruisribgewelven op kraagstenen; glasramen - de zeven werken van barmhartigheid - naar ontwerp van kunstschilder M. Leenknecht (Kwaremont); antependium door P. Pepers (1770) en 18de-eeuwse communiebank.