De familie de Keingiaert verwierf in 1737 via erfenis een "behuysde hofstede" met omringende gronden. Rond 1740 werd deze hofstede tot kasteel omgevormd. Een eerste afbeelding van het kasteeldomein van Geluveld dateert uit het laatste kwart van de 18de eeuw. Een rechte toegangsdreef van aan de kerk loopt naar het binnen een rechthoekige walgracht gelegen landhuis. Twee bijgebouwen rechts en links van de toegangsbrug versterken het symmetrisch karakter van de aanleg. De omgeving bestaat uit bossen en boomgaarden en de percelen rondom de woning zijn volgens de leggers van het Primitief kadaster als weide in gebruik. In het midden van de 19de eeuw krijgt het kasteel een tweede toegang langs de Kasteelstraat. Pas op de topografische kaart van 1911 zijn er voor het eerst sporen van een aanleg in landschappelijke stijl zichtbaar. Daarbij wordt een golvend wandelpad ten noorden van de toegangsdreef aangelegd. In het interbellum wordt het park na de geleden oorlogsschade deels heraangelegd. Zo wordt het westelijke deel van de deels bewaarde walgracht tot een vijver met eilandje omgevormd. De onmiddellijke omgeving van het kasteel krijgt een meer formele aanleg met paden in rode schist. Het park wordt verder oostwaarts uitgebreid en verfraaid met een tennisveld en een nabijgelegen rozenboog op kunstmatig heuveltje.

Het park van circa 9 hectare is heden langs de noordzijde begrensd door de Scherriabeek en langs het zuiden door de Kasteelstraat. Twee bakstenen gekanteelde torentjes markeren de grens van het kasteeldomein langs deze straat. In de afsluitingshaag van haagbeuk zitten nog restanten van een kruishaag. De lange rechte inrit vanaf de kerk heeft zijn dreefaspect verloren. Ook  het voorplein werd recent heraangelegd met klinkers in een eigentijds patroon. In het park werden op verschillende plaatsen kettingpalen uit het park van Deurle geplaatst. De staande wip aan de ingang en ten noorden van de dreef behoort tot de Sint-Sebastiaansgilde die in 1836 door burgemeester en kasteelheer François Bruno Keingiaert de Gheluvelt werd gesticht.

Tijdens een plaatsbezoek in 2012 werden volgende bomen geïnventariseerd: een moerascypres met brede kroon (Taxodium distichum ‘Orleans’) met een stamomtrek van 259 cm (standaard gemeten op 150 cm hoogte), een zomereik (Querqus robur) van 270 cm, een watercipres (Metaseqouia glyptostroboides) van 213 cm en een tulpenboom (Liriodendron tulipifera) met een omtrek van 310 cm op 80 cm hoogte. Mogelijk dateert een deel van de bomen nog uit de vooroorlogse periode. In het park zijn nog een aantal interessante parkbomen aanwezig zoals een Californische cipres (Chameacyparis lawsoniana) en Japanse ceder (Cryptomeria japonica) , beiden vermoedelijk uit de jaren 1950, verder Jezospar (Picea jezoensis), kerspruim en Servische spar (Picea omorika), Noorse esdoorn, Europese lork, perelaar, appelboom, hemelboom, Japanse kerselaar en notenboom. In de struiklaag: in ronde perken aangeplante rododendronmassieven, azalea’s, een aantal oude exemplaren van Buxus sempervirens ‘Rotundifolia’ en klimop met diep ingesneden blad (Hedera helix ‘Sagittifolia’).