De bewaarde lemen schuur onder rieten schilddak, uit de 18de eeuw, maakt deel uit van de Wimpelhoeve.

Historiek

De oudste vermelding van de Wimpelhoeve klimt op tot 1186, toen de stichter van de norbertijnenabdij van Tongerlo diverse goederen, onder meer de Wimpelhoeve, schonk aan de abdij. De hoeve wordt op de kabinetskaart van de Ferraris (1770-1778) voorgesteld als de "Cense de Wijmp" in het gehucht "Wympel". De hoeve bestaat uit enkele losstaande gebouwen met een klein moestuintje ten zuidoosten ervan. Landbouwgronden omgeven de hoeve. De kaart van Vandermaelen (1846-1854) stelt de hoeve voor te midden van akkers.

De schuur werd in 1980 naar ontwerp van L. Fornoville gerestaureerd.

Beschrijving

De monumentale, driebeukige langsschuur met paardenstal (oosten) en schaapskooi (westen) onder één dak telt acht traveeën met aan weerskanten een uitgespaarde hoek aan de erfzijde. De langszijden zijn opgetrokken in leem- en vakwerk, de zijgevels in baksteen. Het oorspronkelijk gebinte en de houtstructuur met graffiti klimmen op tot 1800.

De schuur van de Wimpelhoeve wordt vergezeld van gebouwen in functie van de landbouwuitbating. De omgeving bestaat uit open landbouwgebied dat voor het moment van bescherming (1976) het onderwerp was van een ruilverkaveling. De weg naar de hoeve is afgezoomd met een bomenrij (populieren). Een geschoren haag bakent het domein af langs de weg.