Romp van de Devreesesmolen, een stenen stellingmolen die opgetrokken werd in 1866-1867 als koren- en oliewindmolen. In 1872 werd een stoommachine toegevoegd. In 1946 werd de site uitgebreid met een leerlooierij.

Stenen stellingmolen, oorspronkelijk met houten gaanderij, opgetrokken in 1866-1867 als koren- en oliewindmolen door Louis Van Poucke. In 1872 werd de molen uitgerust met een stoommachine, die in 1886 vervangen werd door een nieuw exemplaar. De molen was vanaf 1912 in eigendom van de familie Devreese, naar wie de molen nog steeds genoemd wordt. Op 17 juli 1937 werden de kap, wieken en gaanderij afgebroken, wegens te bouwvallig. De romp werd wat hersteld en afgedekt. In 1946 werd de maalderij vergroot met een aanbouw en werd een zware elektrische motor in de romp geplaatst. In de bijgebouwen werd een leerlooierij ingericht, een verderzetting van een huidenvetterij die in 1932 was opgericht in de Veldstraat. In 1957 werd een nieuwe vergroting uitgevoerd, zodat de molenromp aansloot op de aanbouwen en het woonhuis.

In 1983 werd gestart met de renovatie van de molenromp, waarbij nieuwe tussenvloeren werden geplaatst. Jaren later werd de molenromp opnieuw afgedekt. De molenaarswoning, die zich ten westen van de molen bevond (nok parallel aan de straat), werd circa 2016 gesloopt.

Achterin gelegen conische bakstenen romp met rondboogpoort onder waterlijst, bekronend heiligennisje met Onze-Lieve-Vrouwebeeld en recent aangebracht jaartal 1867. Gedichte gaten van de vroegere gaanderij en rondboogvensters onder waterlijst op de drie bovenverdiepingen (nieuw houtwerk en nieuwe vloeren binnenin). Onder meer twee stenen van de kollergang en twee maalstenen zouden bewaard zijn.

De leerlooierij bestaat uit gebouwen opgetrokken op een L-vormige plattegrond, rechts van en achter de molen, met drie bouwlagen onder plat en zadeldak. De muuropeningen zijn aangepast. Oorspronkelijk gebeurde het looien in 26 putten, later in trommels, eveneens deels volgens plantaardig procedé, de enige in Vlaanderen.