19de-eeuws omhaagd kerkhof op Doornzele Dries met een collectie van 19de- en 20ste-eeuwse graftekens.

Het kerkhof op de Doornzeledries staat op geen enkele kaart aangeduid voor 1873. De oprichting van de hulpkerk in Doornzele in 1847 maakte vermoedelijk de aanleg van een kerkhof mogelijk. Omstreeks de Eerste Wereldoorlog of tijdens het interbellum werd het kerkhof ten zuiden uitgebreid.

Het kerkhof op de Doornzele Dries ligt ten westen van de kerk. De ligging van het kerkhof, nabij, rechtover en niet aansluitend bij de kerk is uitzonderlijk in Vlaanderen.

Het omhaagde kerkhof wordt opgedeeld via kruisende paden. Het hoofdpad leidt van het westportaal van de kerk naar de neogotische calvariekapel ter hoogte van de kruising der paden. De rood bakstenen kapel met een leien zadeldak, op vierkante plattegrond en met een zwarte bakstenen plint een leien zadeldak, is geopend aan de oostzijde. De oostelijke gevel is afgewerkt met verdiepte spitsboogvormige casementen, verhoogde schouderstukken en een topstuk. In de kapel hangt een driedimensionale gekruisigde christus.

Ter hoogte van het hoofdpad en nabij de calvariekapel zijn de meest indrukwekkende en oudste graftekens opgesteld zoals onder andere het grafteken de Potter d'Indoye, pastoor Lobens, Sudan-De Koninck en Mussche-Devos. Verder van de calvariekapel liggen recentere en eenvoudigere graftekens die getuigen van de evolutie van de grafkunst doorheen de 20ste eeuw. Er zijn zowel eclectische graftekens als exemplaren in sobere art deco en modernisme.

Het terreinonderzoek werd uitgevoerd in 2017.