Eertijds zogenaamd Verloren Zoon. Prachtige 16de-eeuws puntgevel doorgaans in het tweede kwart van de 16de eeuw gedateerd en volgens J. Grootaers van circa 1545-1550, met bijzondere architectuurhistorische waarde, namelijk als een der mooiste voorbeelden te Mechelen van gotische houtconstructie met vroeg-renaissance-inslag.

Diephuis met begane grond, overkragende insteekverdieping, hoge bovenverdieping en zolderverdieping onder een zadeldak (mechanische pannen). Gevel gerestaureerd in 1867: vernieuwing van de beplanking en waterlijsten op de bovenverdieping en in de top. Oorspronkelijk behouden lijstwerk op begane grond, gebeeldhouwde consoles en windbord. Na de Eerste Wereldoorlog, vernieuwing van vensterstijlen op de begane grond; in 1963 plaatsen van glas-in-loodramen en verbouwing van het interieur.

Geveltop en registers der gekoppelde vensters en borstweringen gemarkeerd door middel van doorgetrokken dorpels en waterlijsten. Begane grond op natuurstenen sokkel; centrale deurtravee onder bovendorpels met gebeeldhouwd tafereel van de Verloren Zoon. Overkragende insteekverdieping met centraal tweelicht tussen stijlen met gebeeldhouwde saters. Horizontaal gelede geveltop in overstek; karbelen aansluitend bij tussenstijlen der bovenvensters versierd volgens H. Coninckx met zinnebeelden van gebreken en kwaliteiten (onder meer Moed, Trouw, Sterkte, Noodlot, Voorzichtigheid, Fierheid), volgens J. Grootaers met volkse uitbeeldingen ontleend aan het toneelgebeuren; centraal bolkozijn en zoldervenster onder aflijnende drielobbig ingebogen windveer, uitlopend op rechts een sater en links een sirene. Links brandmuur van baksteen, met zandstenen schouderstuk bij opeenvolgende overstekken.