is aangeduid als vastgesteld bouwkundig erfgoed Walboskasteel met park
Deze vaststelling is geldig sinds
is aangeduid als vastgesteld bouwkundig erfgoed Walboskasteel
Deze vaststelling was geldig van tot
Bouw van het kasteel in 1892 door de familie De Keyser ter vervanging van hun ouder kasteel (verdwenen) dat waarschijnlijk in de eerste helft van de 19de eeuw gebouwd werd, gelijktijdig met de aanleg van de bewaarde serpentinevijver in het park. Opgefrist bak- en hardstenen kasteel in neo-Vlaamserenaissance-stijl. Twee bouwlagen hoog min of meer rechthoekig kasteel op souterrain. Steil, afgeknot schilddak (leien) met snijdende zadeldaken boven de diverse uitspringende risalieten. Hoge omlopende hardstenen sokkel en markerende hoekkettingen in rustica. Rechthoekige vensters met natuurstenen dorpels en kozijnen. Een brede steektrap met balustrade voor de deurtravee met renaissancistisch uitgewerkte omlijsting; twee gevelstenen met opschrift: "Anno/ 1892" tussen de gebroken frontondelen boven de deur. Brede venstertravee links van de inkompartij risalietvormig uitgewerkt en verhoogd met een torengeleding onder een steile spits met ijzeren hekbekroning. Voorgevel op de linker hoek eindigend op een slanke achthoekige traptoren met kleine spits. Kenmerkende sierankers, getrapte dakvensters en dakkapellen. Tegen de achtergevel: een hoekportiek met ijzeren leuningen, geprofileerde korfbogen op consoles en slanke zuilen en een balustrade rondom het bovenliggend terras.
Bron: BOGAERT C. & VERBEECK M. 1989: Inventaris van het cultuurbezit in België, Architectuur, Provincie Oost-Vlaanderen, Arrondissement Gent, Kantons Destelbergen - Oosterzele, Bouwen door de eeuwen heen in Vlaanderen 12n2, Brussel - Turnhout.
Auteurs: Verbeeck, Mieke
Datum:
De tekst wordt ter beschikking gesteld door: Agentschap Onroerend Erfgoed (AOE)
Het park van het kasteel Walbos getuigt van een aanleg in landschappelijke stijl. Niet alleen de slingerende paden, maar ook de serpentinevijver is kenmerkend voor het park. De vijver werd circa medio 19de eeuw gegraven in de bedding van de Loopsloot en omgeeft een eiland dat enkel via een brugje aan de noordzijde bereikt kan worden. Op die manier doet het geheel denken aan een opperhofstructuur, echter zonder ooit te zijn bewoond. Het oorspronkelijke kasteel werd ten zuidoosten opgetrokken, terwijl het huidige kasteel ten zuiden van de kasteelvijver gesitueerd is.