De romaanse kruiskerk (12de eeuw?), na poging tot vergroting in 1837 wegens instorting gesloopt. Aanvang bouw van een volledig nieuwe kerk in 1837 waarvan aanvankelijk de toren instortte; in 838 opnieuw opgetrokken, voltooid in 1839 en ingewijd in 1841.

Eenvoudige neoromaanse plattelandskerk naar ontwerp van architect L. Minard. Ontvouwt een driebeukig schip van zes traveeën met ingebouwde vierkante westtoren, leien zadeldak en koor met driezijdige sluiting. Bakstenen constructie met hoge rondbooglichten en zandstenen hoekstenen die onder meer het tot toren verlengde poortrisaliet verticaal markeren. Rechthoekig portaal in een sobere classicerende hardstenen omlijsting: pilasters op hoge sokkel en lijstkapiteel onder het bekronend hoofdgestel. Twee omlijste gevelnissen, met beeld van de Heilige Antonius abt en de Heilige Cornelius paus van 1902 door J. Vits (Melle), in de blinde muurvlakken van de westgevel. Torengeleding voorzien van galmgaten met strekse rondboog op pilastervormige rechtstanden en horlogeplaten onder een driehoekig pseudofronton afgelijnd door een houten kroonlijst met klossen. Slanke achthoekige torenspits met kruisbekroning. Sacristie en bergplaats in de kooroksels door toevoeging van drie traveeën met rondboogvensters vergroot, bergplaats daarbij omgevormd tot moderne winterkapel. Kerkinterieur met tonvormig overwelfd schip, zijbeuken met kruisgewelven en rondboogvormige scheibogen op ronde zuilen.

Mobilair

18de-eeuwse schilderijen in de zijaltaren: Heilige Hubertus door T. de Reckers en Boodschap van de engel Gabriël aan Maria. Vergulde houten beeldengroep met Heilige Martinus van 1865 door de Vigne-Quyo. Marmeren hoofdaltaar van circa 1839 met buste van de Heilige Martinus van Tours. Houten preekstoel van Lion naar ontwerp van architect Van Hoeck met koperen panelen gedateerd 1843 en 1879. 18de-eeuwse marmeren doopvont met koperen deksel. Orgel door M. Van Peteghem van 1865 met buffet door Van Biesbroeck. Kruisweg met terracotta reliëfpanelen van 1912 door J. Vits.