Oorspronkelijk een kapel, in 1954 verheven tot parochiekerk. Naar het noordoosten georiënteerde kapel met koor aan de straatzijde waartegen ten zuiden later het Sint-Franciscusinstituut werd aangebouwd. Eenbeukige kapel van zes traveeën eindigend op een recht gesloten koor van vier traveeën en gebouwd in neogotische stijl. Volgens opschrift gevelsteen in de westgevel opgericht door mijnheer en mevrouw Wauters-van Kerckhove en ingewijd op 25-9-1871 door Monseigneur Bracq. Bakstenen kapel met leien zadeldaken. Schip met vorstkam en een zeskantige houten lantaarn met klokkenstoel en slanke spits boven de laatste travee. Per travee gekoppelde lancetvensters tussen zware versneden steunberen. Drielicht en driezijdige topoculus in de koorgevel en boven het spitsboogvormig portaal. Eenvoudig gewit kapelinterieur met een spits houten tongewelf op trekbalken. Twee neogotische biechtstoelen en een neogotische communiebank.