In 1866 gebouwde parochiekerk naar ontwerp van architect Edmond de Perre-Montigny, aansluitend bij het doorsnee type plattelandskerk uit midden 19de eeuw, zowel wat de plattegrond als de bouwstijl betreft. Driebeukige kerk met schip van zes traveeën onder leien zadeldak, ingebouwde oosttoren, koor van één travee en driezijdige sluiting; ondiepe zijkoren in het westen.

Sobere baksteenarchitectuur met neoclassicistische inslag. Zware zandstenen hoekkettingen aan de voorgevel. Vierkante toren met ingesnoerde spits in het verlengde van het uitspringende centrale voorgevelrisaliet met portaal. Hoge rondbooglichten met geometrisch traceerwerk, in de oostgevel verrijkt met geprofileerde hardstenen omlijstingen. Rechthoekige omlijste poort onder een gebogen fronton met kruisbekroning. Zijgevels geleed door lisenen, met zandstenen plint en geprofileerde daklijst.

Interieur

Bepleisterd en geschilderd neoclassicistisch kerkinterieur. Tonvormig overwelfd schip op composietzuilen; gordel- en scheibogen versierd met spiegels, zijbeuken met pilasterordonnantie en pseudo-kruisribgewelven.

Mobilair

Beeldhouwwerk: gepolychromeerde houten beeldengroep met Sint-Martinus uit de 18de eeuw. Twee gepolychromeerde houten reliekschrijnen, één van Sint-Jozef en één van de Heilige Martinus van Tours. Eiken biechtstoel uit de tweede helft van de 18de eeuw .