is aangeduid als vastgesteld bouwkundig erfgoed Parochiekerk Sint-Jan de Doper
Deze vaststelling is geldig sinds
is aangeduid als vastgesteld bouwkundig erfgoed Parochiekerk Sint-Jan-de-Doper
Deze vaststelling was geldig van tot
Neogotische kruiskerk van 1848, met behouden gotische toren uit de 15de- begin 16de eeuw. De kerk werd beschadigd in 1940, en in 1941 in haar oorspronkelijke toestand heropgebouwd door J. Deré.
De plattegrond beschrijft een éénbeukig schip van zes traveeën, met transept (vergroot) in de vijfde travee, een voorstaande westtoren met polygonaal traptorentje aan de zuidzijde, en een koor van een rechte travee met vlakke sluiting en sacristie aanleunend tegen de zuidzijde.
Vierkante, mergelstenen westtoren van twee geledingen onder ingesnoerde naaldspits (leien); spitsboogportaal in de noordzijde, oculus in de westzijde, smalle, rechthoekige muuropeningen en in elke zijde een geprofileerd, spitsboogvormig galmgat.
Bakstenen schip onder zadeldak, de travee geritmeerd door steunberen. Bakstenen spitsboogvensters, afgewerkt met natuurstenen hoekblokken.
Inwendig, bepleisterde muren en mergelstenen gewelven. Middenbeuk en zijbeuken van elkaar gescheiden door een spitsboogarcade op samengestelde zuilen met zware kapitelen. Overwelving door middel van kruisribgewelven.
Mobilair: Beeld van Sint-Jan de Doper in disco, gepolychromeerd hout, gotisch (eerste helft 16de eeuw); beeld van Christus aan het kruis, gepolychromeerd hout (19de eeuw).
Gedenkteken van prof. F. de la Brassinne, door M.Jaquet, Brussel, naar ontwerp van J. Dumont, witte steen, gedateerd 1846.
Talrijke grafkruisen uit de 17de en 18de eeuw.
Bron: SCHLUSMANS F. met medewerking van VANTHILLO C. 1990: Inventaris van het cultuurbezit in België, Architectuur, Provincie Limburg, Arrondissement Tongeren, Kantons Riemst - Tongeren, Bouwen door de eeuwen heen in Vlaanderen 14n1, Brussel - Turnhout.
Auteurs: Schlusmans, Frieda
Datum:
De tekst wordt ter beschikking gesteld door: Agentschap Onroerend Erfgoed (AOE)
Kerkhof met graftekens teruggaand tot de 17de eeuw.
Op de Ferrariskaart uit de late 18de eeuw staat een vierkant ommuurde kerkhof omheen de kerk afgebeeld. De Atlas der Buurtwegen (1841) toont eerder een ovalen kerkhof en een muur ter hoogte van de straat in het noordwesten. Die vorm is ook vandaag nog herkenbaar. Na de Tweede Wereldoorlog werd het kerkhof naar het oosten uitgebreid.
Op het kerkhof staat een collectie graftekens teruggaand tot het interbellum. Ze illustreren de materialen (blauwe hardsteen, gietijzer, beton) en de vormgeving die in de 20ste eeuw gangbaar waren (neogotiek, art deco en modernisme). De naoorlogse uitbreiding herbergt een collectie voornamelijk hardstenen modernistische graftekens. Ze illustreren de overgang van blauwe hardsteen naar graniet die in de jaren 1960-1980 plaats vond.
Tegen de kerk staan vandaag acht 17de-eeuwse grafkruisen. In 1976 werden er nog negen grafkruisen vermeld door Benoit Geukens. Het grafkruis van Johannes Marsilii (1666) werd noch in de inventaris van het Koninklijk instituut voor het Kunstpatrimonium vermeld, noch werd het in 2022 op de begraafplaats opgemerkt. In de jaren 1950 stonden de grafkruisen vrij opgesteld op de met gras begroeide begraafplaats. Ze werden later tegen de kerkgevel geplaatst.