Ommuurd kerkhof met graftekens uit de 18de en 20ste eeuw.

Historiek

Reeds in de 17de-eeuw was het kerkhof, toen nog ten zuiden van de kerk gelegen met muren en een aarden wal omzoomd. Het kerkhof was volgens de laat 18de-eeuwse Ferrariskaart een cirkelvormige ommuurde site. Mogelijk gaat het om een gestandaardiseerde afbeelding. De Atlas der Buurtwegen uit 1844 toont dan weer grotendeels de toestand van vandaag. Weg nummer 10, het huidige Pater Vanweertplein snijdt het kerkhof ten westen af. Er staat een muur getekend langs de weg. De ten oosten gelegen Sint-Albanusstraat had volgens de Atlas in 1844 nog geen afscheidingsmuur. In 1847 werd de kerk vergroot en de toegang werd verplaatst naar de westtoren wat een grote impact had op de circulatie op het kerkhof. Omstreeks 1860 werd het kerkhof dat ten zuiden en ten westen van de kerk lag, samengevoegd met de kapelaanstuin die ten noorden van de kerk lag. Zo ontstond een kerkhof dat de volledige kerk omringt. Op hetzelfde ogenblik werd een nieuwe, nog bestaande omheining opgetrokken.

Beschrijving

Het kerkhof is vandaag in het zuiden omheind door een bakstenen muur afgedekt met een hardstenen dekplaat met erboven een ijzeren hekken en in het noorden door een muur in een combinatie van mergel- en baksteen. Ter hoogte van de westelijke ingang van de kerk is de omheiningsmuur verlaagd en bekroond met een smeedijzeren hekwerk. Ten oosten staat een op een punt uitlopende hekpijler uit bak- en mergelsteen. Een buxusbol en een conifeer, twee funeraire symbolen, zijn de enige beplanting op de site. 

Op het kerkhof staat een oorlogsmonument ter nagedachtenis aan de slachtoffers van de Eerste en Tweede Wereldoorlog. Eveneens ten westen van de kerk staat het oorlogsgraf van een vliegenier Sergeant George Frederick Couzens (RAF) die op 12 mei 1940 sneuvelde.

Ten zuidwesten van de ingang ligt het kinderperkje met zowel kruisen in verschillende materialen als zerken.

De graftekens dateren, op enkele 19de-eeuwse exemplaren na, vooral uit het begin van de 20ste eeuw tot de jaren 1970. Ze tonen zowel de materiële als typologische en stilistische evolutie van graftekens doorheen de 20ste eeuw: hardsteen, gietijzeren grafkruisen, composietsteen, kunststof, witte marmer en graniet; boomstamkruis met een banderol en klimop (Andries Muermans +1927), een eclectische tombe met een stèle in een met een gietijzeren hekken omheinde graftuin (EH Stevens), een sippe tegen de kerkhofmuur voor Sibille (?) Schols (+1855), een stèle met een kruis, verhoogde zerk, stèles al dan niet in combinatie met een zerk; eclecticisme tot art deco en naoorlogs modernisme (Anna Moors +1972, Agnes Cleuren en Christiaan Moors). Enkele graven bestaan uit een met betonnen platen afgeboorde graftuin. Meerdere graftekens dragen tekstplaten in marbriet en applicaties in porselein of metaal.

Tegen de westelijke kerkhofmuur staat het 18de-eeuwse grafkruis met gedecoreerde armen voor Maria Verjans. In de kop van het kruis staat een IHS-monogram in laag reliëf, de ingebeitelde tekst luidt Hier ligt begraven Maria Verjans huysvrouw van Mathias Nelissen sterf den 8 augusti 1782 en deszelfs man sterf den [niet ingevuld].