De Sint-Albanuskerk is een neoclassicistische pseudobasilica, gebouwd in 1845-1846 ter vervanging van een waarschijnlijk romaanse, driebeukige kerk, die zich ongeveer op dezelfde plaats bevond en in 1844 werd afgebroken.

De plattegrond beschrijft een driebeukig schip van zes traveeën met ingebouwde westtoren en een koor van een rechte travee met halfronde sluiting, geflankeerd door sacristieën.

De kerk bestaat uit een sober bakstenen schip en koor onder zadel- en lessenaarsdaken, voorzien van een mergelstenen kroonlijst en rondboogvensters met hardstenen booglijst op dito imposten. Het koor wordt geritmeerd door vlakke, mergelstenen pilasters met lijstkapiteel. De horizontale geleding gebeurt door middel van hardstenen en mergelstenen waterlijsten.

De westgevel is voorzien van een met mergelstenen hoekblokken afgelijnd middenrisaliet, waarboven een driehoekig fronton met datering 1933. Een rechthoekig portaal van hardsteen tussen gecanneleerde pilasters die een entablement met chronogram (1846) dragen met erboven een hardstenen oculus vormt de toegang.

De muurpartijen die dit risaliet flankeren zijn eveneens afgelijnd met mergelstenen hoekblokken en elk voorzien van een mergelstenen rondboognis. Boven het risaliet een vierkante toren van twee geledingen, afgelijnd met mergelstenen hoekblokken en aan elke zijde bekroond door middel van een driehoekig fronton, waarboven een daklantaarn. Een hardstenen oculus in de onderste geleding en een rondboogvormig galmgat in een geprofileerde mergelstenen omlijsting in elke zijde der bovenste geleding.

Bepleisterd interieur waarin de oorspronkelijke muurschilderingen verdwenen zijn. De scheiding tussen middenbeuk en zijbeuken bestaat uit rondbogen op vierkante pijlers. Overwelving van de middenbeuk door middel van een tongewelf op gordelbogen, gedragen door een entablement, de overwelving van de zijbeuken gebeurt door kruisgewelven tussen gordelbogen op vlakke pilasters.

Het koor is opgevat als een rotonde met op de begane grond een zuilenomgang met Dorische zuilen, die een architraaf met trigliefenfries dragen; de galerij erboven heeft een gesloten borstwering, waarop vier Ionische zuilen, die de bogen van het koepelgewelf dragen.

Meubilair

Voornamelijk uit de 19de eeuw. Preekstoel, eik (eerste helft 18de eeuw). Orgel van A. Clerinx, Sint-Truiden (1852, hersteld en vergroot in 1970).

Kerkhofmuur

Het kerkhof wordt omgeven door een bakstenen omheiningsmuur met hardstenen deksteen. Ter hoogte van de westelijke ingang van de kerk wordt deze omheiningsmuur verlaagd en bekroond met een hekwerk.

Neoclassicistische pseudo-basilica, gebouwd in 1845-1846 ter vervanging van een waarschijnlijk romaanse, driebeukige kerk, die zich ongeveer op dezelfde plaats bevond en in 1844 werd afgebroken.

De plattegrond beschrijft een driebeukig schip van zes traveeën met ingebouwde westtoren en een koor van een rechte travee met halfronde sluiting, geflankeerd door sacristieën.

Sober bakstenen schip en koor onder zadel- en lessenaarsdaken, voorzien van een mergelstenen kroonlijst en rondboogvensters met hardstenen booglijst op dito imposten. Het koor wordt geritmeerd door vlakke, mergelstenen pilasters met lijstkapiteel; horizontale geleding door middel van hardstenen en mergelstenen waterlijsten.

De westgevel is voorzien van een met mergelstenen hoekblokken afgelijnd middenrisaliet, waarboven een driehoekig fronton met datering 1933; rechthoekig portaal van hardsteen tussen gecanneleerde pilasters die een entablement met chronogram (1846) dragen; erboven een hardstenen oculus. De muurpartijen die dit risaliet flankeren zijn eveneens afgelijnd met mergelstenen hoekblokken en elk voorzien van een mergelstenen rondboognis. Boven het risaliet, vierkante toren van twee geledingen, afgelijnd met mergelstenen hoekblokken en aan elke zijde bekroond door middel van een driehoekig fronton, waarboven een daklantaarn. Hardstenen oculus in de onderste geleding, rondboogvormig galmgat in een geprofileerde mergelstenen omlijsting in elke zijde der bovenste geleding.

Bepleisterd interieur; de oorspronkelijke muurschilderingen zijn verdwenen. Scheiding tussen middenbeuk en zijbeuken door middel van rondbogen op vierkante pijlers. Overwelving van de middenbeuk door middel van een tongewelf op gordelbogen, gedragen door een entablement; overwelving der zijbeuken door middel van kruisgewelven tussen gordelbogen op vlakke pilasters.

Het koor is opgevat als een rotonde met op de begane grond een zuilenomgang met Dorische zuilen, die een architraaf met trigliefenfries dragen; de galerij erboven heeft een gesloten borstwering, waarop vier Ionische zuilen, die de bogen van het koepelgewelf dragen.

Mobilair: voornamelijk uit de 19de eeuw. Preekstoel, eik (eerste helft 18de eeuw). Orgel van A. Clerinx, Sint-Truiden (1852, hersteld en vergroot in 1970.