Halsgevel in traditionele bak- en zandsteenstijl uit de 17de eeuw, met grondige "restauratie" van de geveltop circa 1891-1892 (zie F. Berlemont).

Verankerd diephuis van twee bouwlagen en drie traveeën onder zadeldak (Vlaamse pannen). Meest oorspronkelijk bewaarde bovenverdieping met gekoppelde voormalige kruiskozijnen en zandstenen tussenpenanten, onder behouden wigvormig ontlastingssysteem. Tweeledige top met vernieuwde natuurstenen omlijstingen en waterlijsten: drielicht met groter en lager middenluik, blinde oculus en rondboognis. Bekronende booglijst en siervaas. Begane grond met houten pui uit eind 19de of begin 20ste eeuw.