L-vormig complex, gelegen rondom een als parkeerplaats ingerichte ruimte, met open zijde naar de straat.

Het gedeelte met nok loodrecht op de straat is een dubbelhuis van elf (?) traveeën en twee bouwlagen onder steil, gebogen zadeldak (mechanische pannen en kunstleien), uit de eerste helft van de 17de eeuw, doch met laat-classicistische ordonnantie uit eind 18de- begin 19de eeuw. Gecementeerde, bakstenen lijstgevel, voorzien van rechthoekige muuropeningen in een geriemde, hardstenen omlijsting. De zijgevel (straatzijde) is voorzien van een aandak en een hardstenen kordonlijst onder de geveltop. Gesmeed ijzeren muurankers, S-vormig en met krullen. In de geveltop drie oculi en een bolkozijn; voorts rechthoekige vensters (gecementeerd).

De tweede vleugel staat haaks op de eerste. Vier traveeën en twee bouwlagen onder steil, gebogen zadeldak (kunstleien). Het gebouw strekte zich oorspronkelijk verder uit naar llinks, doch hier werd een recent gebouw geplaatst, in de stijl van het vorige. Maasstijl uit de 17de eeuw (gerestaureerde vensters). Gesmeed ijzeren muurankers met krullen. De benedenverdieping is een galerij met een rondboogarcade bestaande uit geprofileerde bogen van beschilderde hardsteen, gedragen door zuilen van hetzelfde materiaal met vierkante sokkel en lijstkapiteel.

Het gebouw werd in 1989 afgebroken. Na de afbraak werd een midden 17de-eeuws achterhuis (?) zichtbaar, baksteen voorzien van mergelstenen hoekblokken, dito vensters en een zadeldak (Vlaamse pannen).

Het terrein werd door de Dienst voor Opgravingen van de Vlaamse Gemeenschap opgegraven. Hierbij kwamen de resten van gebouwen uit verschillende perioden aan het licht. De oudste bebouwing dateert uit de tijd van het ontstaan van de stad (Augusteïsche periode), en omvat een ruim, tweebeukig huis in vakwerkbouw; de bouwstijl verraadt een inheemse bewoning, hoewel het gebouw reeds min of meer georiënteerd is op het toen reeds bestaande dambordschema. Hierboven bevinden zich de resten van een ruim vakwerkgebouw met complexe structuur uit de 1ste eeuw. De fundamenten van het eerste stenen gebouw dat werd opgegraven dateren uit de 2de eeuw: het betreft een ruime residentie, de gebouwen geschikt omheen een binnenplaats; de vloer van een gang, 3 x 20 meter, mogelijk een galerij, en voorzien van een mozaïek met drie rijen symmetrisch geplaatste, geometrische patronen van hoofdzakelijk witte en zwarte, af en toe rode en gele steentjes, werd blootgelegd. Dit gebouw werd in de 3de eeuw afgebroken en vervangen door een nog grotere constructie, waarvan geen vloerniveaus bewaard bleven. Afmetingen, inrichting (de aanwezigheid van hypocausten) en versieringen laten toe de constructies te identificeren als privaatwoningen van rijke burgers.