Neogotische kerk, gebouwd in 1845-1846 naar ontwerp van J. Dumont, op de plaats van de oorspronkelijke romaanse kerk.

De plattegrond beschrijft een driebeukig schip van vier traveeën met ingebouwde westtoren en een koor van een rechte travee met vijfzijdige sluiting geflankeerd door sacristiëen, waarvan de zuidelijke later werd toegevoegd.

Bakstenen gebouw met pseudo-basilicale opstand, onder zadeldak (leien). Toren van drie geledingen onder naaldspits, aan de westzijde voorzien van op elkaar gestelde steunberen van natuursteen met vijf versnijdingen. Elke gevel is afgewerkt als een puntgevel; de westgevel is op de begane grond voorzien van een natuurstenen spitsboogportaal, op de tweede geleding van een dito spitsboogvenster, en rondboogvormige, natuurstenen galmgaten op elke zijde in de bovenste geleding. De westgevel heeft een natuurstenen spitsboogvenster aan weerszij van de toren.

In zijbeuken en koor, natuurstenen spitsboogvensters, verbonden door een doorlopende kalkstenen druiplijst.

Bepleisterd interieur, de beuken gescheiden door middel van een spitsboogarcade op zuilen met bladkapiteel. Overwelving door middel van een kruisribgewelf.

Mobilair: schilderij op doek met voorstelling van de Aanbidding der Herders (Julin, 1866); neogotische beelden van gepolychromeerd hout: Sint-Rochus, Johannes Romanus, Christus aan het Kruis.

Neogotisch meubilair: drie altaren (F. Malfait, midden 19de eeuw); biechtstoel.