Neoclassicistische zaalkerk, in 1856 gebouwd, aan de zuidzijde aansluitend op de behouden toren met romaanse onderbouw van de oorspronkelijke kapel (11de eeuw), verhoogd in de 13de eeuw. Dit oorspronkelijke, romaanse gebouw wordt gedateerd door de in 1856 teruggevonden wijdingssteen, die als jaartal 29 maart 1036 draagt. In 1892 gerestaureerd door M. Christiaens. In 1948 vergroot met een kruisbeuk en koor naar ontwerp van P. Ulrix.

De plattegrond beschrijft een éénbeukig schip van drie traveeën met aangebouwde zuidtoren, een transept en een koor van een rechte travee met vlakke sluiting, geflankeerd door sacristieën.

Vierkante toren, het romaanse gedeelte van silex in vrij onregelmatig verband, behouden tot ongeveer driekwart hoogte; later toegevoegde kalkstenen plint (1856); op het onderste gedeelte na voorzien van mergelstenen hoekblokken en banden; vierkant venstertje in mergelstenen omlijsting. Bovenste gedeelte in mergelsteen (13de eeuw), op de zuid- en oostzijde voorzien van een mergelstenen spitsboogvormig bifora; in de westzijde een eenvoudig, getoogd, mergelstenen galmgat. Geprofileerde mergelstenen kroonlijst. Neoclassicistisch, kalkstenen portaal (1856). Tentdak (leien).

Bakstenen schip onder zadeldak (leien), voorzien van eenvoudige, bakstenen spitsboogvensters met afgeschuinde neg.

Bepleisterd interieur, het 19de-eeuws gedeelte voorzien van een kruisribgewelf op colonnetten, het recente gedeelte van vlakke zolderingen.

Mobilair: Biechtstoel, eik, (tweede kwart 18de eeuw). Wijdingssteen van de oorspronkelijke kerk, gedateerd 1036, ingezet in de wand van de toren.