Belangrijke, semi-gesloten en voorheen omgrachte hoeve, een stichting van de abdij van Sinnich, met oude kern mogelijk van 1750 zoals aangeduid door een gevelsteen met wapenschild van abdis Anne-Caroline van den Bergh genaamd Trips boven een staldeur in de noordwestelijke gevel (nog aanwezig in 1949); de oude kern bleef behouden in de erfzijdegevels van het merkwaardige woonhuis en de langsschuur. De overige delen dateren uit de 19de eeuw; op de sluitsteen van de schuurpoort het jaartal 1817 en de initialen J H O, verwijzend naar de toenmalige eigenaar J.H. Orban van Luik, die het goed circa 1810 kocht van de Cie. Bodin, die er na de inbeslagname en openbare verkoop tijdens de Franse bezetting eigenaar van was geworden; op de sluitsteen van het poortgebouw het jaartal 1862 en de initialen P C O (Calmeyn-Orban). Op de Ferrariskaart (1771-1777) staat de hoeve als een volledig gesloten geheel weergegeven; deze situatie bleef gehandhaafd tot 1948: op dit ogenblik is er een lacune in de zuidoostelijke vleugel, die in 1965 weer gedicht is.

Gebouwen onder zadeldaken (voornamelijk Vlaamse pannen), gegroepeerd rondom een rechthoekig gekasseid erf met centrale mestvaalt (thans niet meer in gebruik), bereikbaar via een poortgebouw in de zuidwestelijke vleugel. De hoeve ligt wat afgelegen van de straat en is er door een korte oprit mee verbonden.

Poortgebouw in de zuidwestelijke vleugel. Witgekalkte baksteen aan straatzijde, voorzien van een bakstenen rondboogpoort met hardstenen sluitsteen, waarop het jaartal 1862.

In dezelfde vleugel, zuidwaarts hierop aansluitend, woonhuis van twee bouwlagen, onder aan de straatzijde gebogen zadeldak. De gevel aan straatzijde is van witgekalkte baksteen, voorzien van recente en getoogde bakstenen (tweede helft van de 19de eeuw) muuropeningen. De erfzijdegevel vertoont een rijke vakwerkbouw: de timmer is voorzien van een groot aantal dicht bij elkaar geplaatste stijlen en regels, die smalle, rechthoekige vakken vormen; de uitstekende daklijstbalken zijn geschoord; rekening moet gehouden worden met mogelijke aanpassingen van de timmer bij het vullen met baksteen. Lage stoel van silexblokken. Gewijzigde muuropeningen, mogelijk op de deur na.

Stal onder lager zadeldak, aansluitend bij het woonhuis, en met doorlopende regels der timmer, op een hogere silexplint; ook hier gewijzigde muuropeningen, op het houten zolderluik na. De linkertravee is versteend.

Witgekalkte bakstenen stallen ten noordoosten en ten zuidoosten van het erf, daterend uit de tweede helft van de 19de eeuw en de 20ste eeuw (onder meer 1965), en voorzien van getoogde bakstenen muuropeningen.

Ten noordwesten, langsschuur met in witgekalkte baksteen versteende voor- en achtergevel, eerst genoemde voorzien van een bakstenen rondboogpoort met hardstenen sluitsteen waarop het jaartal 1817. Het gebouw schijnt naar de achtergevel toe vergroot. Erfzijdegevel in rijk stijl- en regelwerk, waarschijnlijk iets jonger dan dat van het woonhuis, op een gepikte, breukstenen plint, en thans met witgekalkte bakstenen vullingen. De vakken zijn groter dan die van het woonhuis, en ongelijk van afmetingen; drie schuingeplaatste schoren. Bij beoordeling van de vorm der timmer en de muuropeningen dient rekening gehouden te worden met mogelijke wijzigingen bij het vullen met baksteen.

Tegen de achtergevel een laag schop onder lessenaarsdak. Alleenstaande stal ten westen, buiten het erf, daterend uit eind 18de eeuw-begin 19de eeuw. Getoogde, bakstenen vensters. Ruim schop onder lessenaarsdak aangebouwd tegen de achtergevel.