Voormalige watermolen op de Gulp, sedert 1944 buiten bedrijf, thans onbewoond en vervallen. Reeds in 1147 wordt hier een watermolen vermeld, een gebouw staat reeds op de Ferrariskaart (1771-1777) aangeduid. Tot 1792 eigendom van de abdij van Sinnich, circa 1800 verkocht aan C.-J. Reul van Teuven; in deze periode was het een graanmolen.

Langgestrekt bakstenen gebouw onder zadeldak (Vlaamse pannen), vrijwel volledig daterend uit de tweede helft van de 19de eeuw, doch met oudere kern uit de tweede helft van de 17de eeuw of de eerste helft van de 18de eeuw (bolkozijnen). Links het molenhuis, vervolgens het woonhuis en dienstgebouwen. Getoogde bakstenen muuropeningen (tweede helft 19de eeuw), op drie houten bolkozijnen na, waarvan twee voorheen beluikt. Het molenhuis is voorzien van een rechthoekige deur in houten omlijsting; voorts twee rechthoekige deuren in kalkstenen omlijsting op neuten. Lage, thans gedichte bakstenen rondboogpoort.

Interieur: bepaalde onderdelen van het molenmechanisme bleven bewaard. Metalen bovenslagrad tegen de zuidoostelijk gelegen achtergevel.