In 1123 door de bisschop van Doornik opgedragen aan de Sint-Pietersabdij. Heropbouw in de 17de en 18de eeuw: voornamelijk in 1771-72 vergroten van kerk door toevoeging van linker zijbeuk en bouw van een nieuwe toren onder leiding van de bouwmeester van de Sint-Pietersabdij L. De Villegas. In 1857-58 wordt het koor gesloopt en de kerk nogmaals vergroot, vernieuwing van het mobilair. Vanaf 1912 bouw van een nieuwe kerk iets verderop. Het mobilair uit de oude kerk wordt grotendeels overgebracht. De oude kerk werd op de toren na circa 1933 gesloopt. Op de plaats van het vroegere altaar richtte men in 1938 een monumentaal kruisbeeld op. De toren fungeert heden als een soort van toegangspoort tot het kerkhof. Gewitte bakstenen toren onder tentdak (leien), voormalige westtoren van een driebeukige kruiskerk, van 1771-72. Vierkante toren met versneden op elkaar gestelde arduinen steunberen. In westgevel rondboogpoort in arduinen omlijsting met waterlijst; erboven gevelsteen met wapenschild van abt van de Sint-Pietersabdij. In de tweede geleding getoogd venster in vlakke omlijsting. Klokkenkamer afgelijnd met arduinen hoekkettingen voorzien van rondboogvormige galmgaten met vorktracering. Aan de oostzijde, twee resterende arduinen zuilen van de vroegere arcade met scheibogen, eveneens van 1771.