Gebouw van de 19de eeuw met nog neoclassicistisch getint koor, gedateerd 1841 en neogotisch schip met jaartal 1895. Baksteenbouw op een sokkel van zandsteen.
Integratie van de lagere laatgotische dwarsbeuk in zandsteenbouw, op de noordpuntgevel gedateerd 1652, met links het opschrift HPDV met omringende twijgjes en rechts de spreuk "Omnis Caro Foenum", monogram en spreuk van de toenmalige pastoor Peeter De Vleeschoudere; behouden spitsboogvenster met geprofileerde dagkant en afzaat, laatstgenoemde steunend op een omlopende waterlijst; langs de boogrug, druiplijst met gestrekte uiteinden; groter zuidvenster, dat onderaan deels gedicht werd. Deze dwarsbeuk uit midden 17de eeuw was een vergroting van de vroegere éénbeukige gotische kerk uit de 14de eeuw waarbij ook later zijbeuken werden gevoegd.
Mobilair. Beelden (16de-eeuws en volkskunst); barok en neobarok meubilair (17de en 19de eeuw).
Bron : De Maegd C. & Van Aerschot S. 1975: Inventaris van het cultuurbezit in België, Architectuur, Vlaams-Brabant, Halle-Vilvoorde, Bouwen door de eeuwen heen in Vlaanderen 2N, Gent. Auteurs : De Maegd, Christiane, Van Aerschot, Suzanne Datum :
Aanvullende informatie
Omheen de kerk ligt het restant van het geruimde kerkhof, nu een groenzone. Tegen de noordelijke kerkmuur bleven enkele grafplaten in blauwe hardsteen bewaard, waaronder enkele voor pastoors.
