Vlak tegenover de kerk bevindt zich de in opdracht van het Nijvelse kapittel opgetrokken pastorie (1768). In 1867 werd ze verbouwd door provinciaal architect Louis Spaak (1804-1893). De twee vrijstaande bijgebouwen voorgesteld op de Poppkaart (1860) zijn inmiddels verdwenen.

Het is een sobere bakstenen constructie van het klassieke dubbelhuistype, vijf traveeën breed en twee bouwlagen hoog en afgedekt met zwart pannen zadeldak voorzien van houten bakgoten met klossen en denticulae. De symmetrische voor- en achtergevel wordt geritmeerd door grote, rechthoekige vensters met hardstenen dorpels, lateien van arkose en licht vooruitspringende bakstenen stijlen. De eveneens rechthoekige deuren met bovenlicht zijn voorzien van een geprofileerde omlijsting met neuten en imposten van arkose. Arkose werd eveneens gebruikt voor de hoekblokken en steigergaten. Alhoewel oorspronkelijk geen plint was voorzien werd in de voorgevel een storende nieuwe, hardstenen plint aangebracht.

De rechterzijgevel toont op zolderniveau de gebruikelijke rechthoekige vensters. Het onderliggende rondvenster dateert vermoedelijk uit vorige eeuw. De linkerzijgevel gaat schuil achter een beschieting van eternietleien.

Van een pastorietuin als dusdanig is niet langer sprake alhoewel een fragmentarisch bewaard bakstenen muurstuk rechts achteraan nog een idee geeft van de oorspronkelijke omvang. Achter de pastorie bevindt zich nu een ongedefinieerde grasvlakte die zonder enige overgang doorloopt tot aan de parochiezaal langs de Edingsesteenweg. De lage bakstenen muur aan het Sint-Pietersplein refereert aan een veel hoger exemplaar dat, naar verluidt, samen met het dodenhuisje verdween bij het opruimen van het kerkhof.