De oorsprong gaat wellicht terug tot het eerste kwart van de 13de eeuw, toen er een verblijf werd opgericht voor de witheren of norbertijnen van de Sint-Michielsabdij, die aan de Kloosterstraat gelegen was. De gebouwen werden tijdens de Spaanse Furie vernield en kort daarop in 1579 herbouwd door de premonstratenzers en bestemd als refugehuis. In de 19de- en 20ste eeuw geraakten de gebouwen in verval.

In 1971 werd den Bellaert aangekocht door de stichting Jef Van Hoof en ingericht als luisterplaats voor beiaardconcerten. De oude kelders van 1395 werden vrijgemaakt en de gebouwen werden gerestaureerd. De gelijkvloerse verdieping werd ingericht als muziekarchief van Jef Van Hoof, en de bovenverdieping als tentoonstellingsruimte.

Voorgevel: banaal gecementeerde en bakstenen lijstgevel van drie traveeën en drie bouwlagen. De eigenlijke toegang tot Den Bellaert wordt gevormd door een merkwaardige zandstenen poortomlijsting, uit de eerste helft van de 17de eeuw: afgeschuinde korfboog, voorzien van sluitsteen en imposten met diamantversiering: posten onderaan bekleed met latere kwartrond afgelijnde sokkels van arduin. Aan binnenplaatszijde: overblijfsel van laatgotische galerij uit de eerste helft van de 16de eeuw: zuil met octogonaal basement, cilindrische schacht. Lijstkapiteel en korfboog met lijstwerk. Gebouwen aan binnenplaatszijde met structuur uit de 16de eeuw, doch druk verbouwd. Te vermelden zijn nog een oude pomp en een klein Mariabeeldje in nis aan noordzijde.