Hotel in neobarokke stijl op de hoek van Ernest Van Dijckkaai en Haverstraat, in twee fasen opgetrokken in opdracht van Ferdinand De Roover. Als eerste kwam het hoekgebouw met dubbelhuisopstand (vier rechter traveeën) tot stand, naar een ontwerp door de architect Ernest Dieltiëns uit 1882. De uitbreiding met winkelpui (drie linker traveeën) dateert van 1887; uit dit laatste bouwdossier vallen ontwerper noch aannemer af te leiden. Architect Frans Smet-Verhas verlaagde in 1889 de benedenvensters van de twee rechter traveeën tot terrasdeuren. Aanvankelijk uitgebaat als “Hôtel du Rhin”, droeg het hotel minstens vanaf de vroege jaren 1900 de naam “Queen’s Hotel”.

Het "Hôtel du Rhin" behoort tot de vroege privé-realisaties van Ernest Dieltiëns, die in deze periode het verdwenen Ouderlingentehuis in de Lange Lozanastraat, het Meisjesweeshuis in de Albert Grisarstraat en het Zuiderpershuis aan de Waalsekaai tot stand bracht, monumentale openbare gebouwen in opdracht van de stad Antwerpen. Van de late jaren 1880 tot begin jaren 1900 drukte de architect zijn stempel op de ontwikkeling van de wijk Zurenborg, met een groot aantal groepsbebouwingen in sobere neoclassicistische of exuberante neo-Vlaamserenaissance-stijl. Het meest beeldbepalende van deze woningensembles, die voor het merendeel ontstonden in opdracht van de Naamlooze Maatschappij voor het Bouwen van Burgershuizen, is de eenheidsbebouwing op de rotonde van de Cogels-Osylei. Omstreeks 1900 ontwierp Dieltiëns ook het neobarokke handelspand op de hoek van Leysstraat en Kipdorpvest, pendant van het Grand Hôtel Métropole.

Imposant hoekgebouw van zeven bij twee traveeën en vier bouwlagen onder een schilddak. De bepleisterde en beschilderde lijstgevel met schijnvoegen op begane grond en bel-etage, rust op een geprofileerde plint uit blauwe hardsteen. Horizontaal geleed door waterlijsten en cordonvormende lekdrempels, beantwoordt de opstand aan een klassieke driedeling, opgebouwd uit de sokkelvormende pui, de bel-etage en de twee hogere verdiepingen in kolossale orde. De respectievelijke middenas van beide bouwfasen wordt discreet geaccentueerd. Regelmatig ordonnantieschema met registers van rechthoekige vensters, op de bovenverdiepingen in geriemde omlijsting. De bel-etage onderscheidt zich in de voorgevel door aediculavensters, gevat in een omlijsting van composiete, geringde driekwartzuilen, een entablement en een gebogen, gebroken fronton met cartouche, schelp en rankwerk als bekroning, en een balustrade op kraagstenen als borstwering. Deze laatste vormt een gebogen balkon in de middenas van het oorspronkelijke pand (vijfde en zesde travee); waterlijsten op consoles in de zijgevel. Geblokte hoekpilasters, vlakke lisenen en rechthoekige spaarvelden in kolossale orde markeren de twee bovenste verdiepingen. De vensters van de derde verdieping worden geaccentueerd door waterlijsten op consoles, meer geprononceerd, met een leeuwenkop en bekroond door balustraden in de respectievelijke middenas van beide bouwfasen (tweede, vijfde en zesde travee. Een klassiek hoofdgestel met een houten kroonlijst op klossen en tandlijst vormt de gevelbeëindiging; de fries die voorheen het opschrift “QUEEN’S HOTEL” droeg, is vandaag geopend door mezzaninevensters. De ordonnantie van de pui is gewijzigd.

Imposante neobarokke gevel met zeven traveeën en vier en een halve bouwlaag onder plat dak, gebouwd circa 1885.

Accent op de bel-etage met geblokte penanten: deurvensters voorzien van balustrades geschraagd door brede korbelen; de postamenten fungeren als sokkel voor de portiektravee die het venster omlijst: geringde driekwart zuilen met composiet kapiteel, onder het entablement met bekronend gebogen fronton en schild- en loofwerkversiering. Rechthoekige vensters van de derde bouwlaag gemarkeerd door doorlopende gekorniste onderdorpels en door bekronende waterlijsten, op drie plaatsen uitgewerkt als voetstuk voor balkons, gedragen door consoles waartussen leeuwenkoppen. Kroonlijst met tandlijst op klossen. Vereenvoudigde begane grond.