Traditioneel diephuis genaamd “den Struys", waarvan de oorsprong minstens opklimt tot het tweede kwart van de 14de eeuw. Het pand dat vanaf 1513 als stedelijk wijnaccijnshuis fungeerde, werd in 1566 verkocht aan de meester-metselaars Pauwels Aelwijns en Dieric Hackaert, en stadsecretaris Peeter van Wesenbeke, vervolgens gesloopt en heropgebouwd. Dit nieuwe huis brandde volledig af tijdens de Spaanse Furie in 1576, en werd vervolgens opnieuw heropgebouwd. Tijdens de eerste helft van de 19de eeuw kreeg de gevel een neoclassicistisch uitzicht met een klassiek hoofdgestel. Eugène Van Uffelen liet het pand heropbouwen tot een winkelhuis met pseudo-mansarde, naar een ontwerp door de architect Ernest Pelgrims uit 1907. Een eerste project uit 1903, voor een winkelhuis met trapgevel in neotraditionele stijl, vond geen doorgang. De huidige trapgevel werd in 1953 door de Stad Antwerpen vrij gereconstrueerd, kort na de heropbouw van het aanpalende hoekpand met de Suikerrui. Het ontwerp is vermoedelijk van de hand van stadsarchitect André Fivez, die in dezelfde periode tekende voor de heropbouw van een groep trapgevels op de hoek van Grote Markt en Maalderijstraat.

Diephuis van drie traveeën en drie bouwlagen onder een zadeldak (nok loodrecht op de straat, leien). De trapgevel van acht/zeven treden met overhoeks topstuk, heeft een parement uit witte natuursteen voorzien van smeedijzeren muurankers met gekrulde spie. Het opengewerkte gevelfront met een skeletstructuur, is opgebouwd uit registers van gekoppelde kruiskozijnen met doorgetrokken druiplijsten. Cafépui met middenportaal en bolkozijnen in het bovenlicht. De tweeedige, door waterlijsten gemarkeerde geveltop wordt in het eerste register geopend door een rondboogluik met diamantkopsleutel en imposten tussen kloosterkozijnen met druiplijst; rechthoekig luik en balkgat in het tweede register.