Recht tegenover de kerk gelegen gesloten hoeve, met sterk gerenoveerd gebouwenbestand. Enkel de beeldbepalende inplanting en de volumes bleven bewaard.

Historiek

Volgens literatuurgegevens werd het Hof te Rode, de oude verblijfplaats van de heren van Meise, vazallen van Grimbergen, op 13 januari 1548 verkocht aan Hermes Van Winghe(ne), raadsheer in de geheime raad van Keizer Karel V, die hier een nieuw hof van plaisantie liet bouwen. Doorheen de eeuwen kende het hof met de naastgelegen hoeve diverse eigenaars. In 1909 werd het hof, een burgerhuis in traditionele bak- en zandsteenstijl eigendom van Daniël Campion, een Vilvoordse advocaat, industrieel en politicus, die het bestemde als museum en het steen voor steen liet afbreken en overbrengen naar zijn domein Drie Fonteinen in Vilvoorde, waar het onder leiding van bouwmeester De Bruyn werd heropgericht. Het museum werd volledig vernield bij een bombardement op 1 mei 1944.

De hoeve werd in 1980 aangekocht door wielrenner Eddy Merckx die er een bedrijf voor fietsen op maat inrichtte en de gebouwen onderwierp aan een grondige renovatie en aanpassing aan de nieuwe functie. De woning werd al gerenoveerd door de vorige eigenaar.

Op de Ferrariskaart (1770-1778) wordt een min of meer gesloten hoeve weergegeven met ruime boomgaard ten westen. Op 19de-eeuws kaartmateriaal daarentegen staat een U-vormige hoeve ingetekend, geopend naar het noordoosten; de boomgaard bleef behouden. Het vroegere boomgaardperceel is momenteel voor het grootste deel met gras begroeid.

Voorheen bestond de U-vormige hoeve uit een erf met een éénlaags boerenhuis ten noordwesten, ten zuidwesten de schuur en ten zuidoosten de stal. Ten noordoosten palend aan het boerenhuis stond het twee bouwlagen hoge burgerhuis onder een geknikt pannen zadeldak tussen zijtrapgevels, geopend door kruis- en kloostervensters en een barokke deuromlijsting met oculus (zie oude foto’s). Het is dit woonhuis dat werd aangekocht door Daniël Campion die het liet heropbouwen in Vilvoorde als Museum Campion, dat in 1944 plat werd gebombardeerd.

De huidige verankerde bakstenen gebouwen van de hoeve klimmen op tot de 19de en 20ste eeuw en vormen momenteel een gesloten hof met een ruime, met gras begroeide binnenplaats. De noordoostzijde is vandaag afgesloten door een overdekte gaanderij. De bedaking werd volledig vernieuwd.

Overluifelde rondbooginrijpoort in een zware omlijsting van blauwe hardsteen voorzien van neuten, een vierkante sluitsteen en imposten. Ertegenover, ten noordwesten van het erf, sterk aangepast éénlaags boerenhuis met verhoogde begane grond en rechthoekige muuropeningen, mogelijk nog met oudere kern. Het parement werd vernieuwd. De zuidoostelijke stalvleugel van dertien traveeën is aan de erfzijde voorzien van rechthoekige staldeuren in een hardstenen omlijsting en steekboogvensters. De veldzijde vertoont een bouwnaad tussen de tweede en derde travee; kleine stalvensters onder betonnen latei (20ste eeuw) en een recente kalkzandstenen steekboogdeur met sluitsteen. De zuidwestzijde wordt afgesloten door de eveneens grondig aangepaste schuur in functie van de herbestemming.

Semi-gesloten hoeve met gebouwen uit de 19de eeuw gegroepeerd rondom de geplaveide binnenplaats; geel geverfde gevels en zadeldaken bekleed met grijze pannen.

Overluifelde rondbooginrijpoort in een zware omlijsting van arduin voorzien van neuten, een vierkante sluitsteen en imposten. Ertegenover, éénlaags boerenhuis met verhoogde begane grond en rechthoekige muuropeningen (verbouwd).

Dienstgebouwen van baksteen voorzien van rechthoekige staldeuren van arduin en steekboogvensters van baksteen. Ruime langsschuur met zadeldak (pannen); dichtgemetselde inrijpoort met houten latei en bakstenen rondboog.