Georiënteerde, neoclassicistische parochiekerk van 1839-1841 met omringend ommuurd kerkhof, gelegen op een lage heuvel.

Historiek

Vermoedelijk ontstaan als hofkerk op het einde van de 8ste of het begin van de 9de eeuw. In 1145 werd de kerk van Imde die toen samen met Meuzegem één parochie vormde, geschonken aan de abdij van Dielegem, die van dan af instond voor de bediening van de parochie.

Na de Franse Revolutie, meer bepaald op 20 december 1803 (zie gedenkplaat in de kerk) verwierf de parochie Imde, die tijdens het ancien régime afhankelijk bleef van Meuzegem en bediend werd door de norbertijnenabdij van Dielegem (Jette) haar onafhankelijkheid en kreeg ze een eigen pastoor. Hiervoor werd een nieuwe pastorie gebouwd op enige afstand van de kerk.

In 1839 werd de oude kerk afgebroken en werd de huidige gebouwd; ze werd ingewijd op 6 september 1840 door kardinaal Sterckx. Voorheen stond er volgens J. Verbesselt een romaans kerkje waarvan een deel van de toren zou bewaard zijn in de huidige constructie. Volgens J. Lefèvre en anderen bleef er niets van de oude kerk bewaard. In de Atlas van de Buurtwegen verschilt de plattegrond nog sterk van huidige.

Beschrijving

De zaalkerk met geïntegreerde westtoren vertoont een rechthoekige plattegrond van drie traveeën en een lager, smaller koor van twee rechte traveeën met vlakke sluiting, aan weerszijden geflankeerd door een sacristie onder lessenaarsdak. Met schijnvoegen gecementeerde en witgeschilderde baksteenbouw op een kalkzandstenen onderbouw en afgedekt door leien zadeldaken.

De vrij gesloten westgevel met aandak en natuurstenen schouderstukken, vertoont drie kleine rondboogvensters, voorzien van hardstenen imposten en lekdrempels. De gevel wordt vooraf gegaan door een eenvoudig rondboogportaal afgezet met een hardstenen daklijst met gestrekte uiteinden en een bekronend kruis. Sobere korfboogdeur. De westgevel wordt overigens bekroond door een vierkante toren met omlopende houten kroonlijst en ingesnoerde leien spits met bekronend ijzeren kruis; eenvoudig rondbogig galmgat aan elke zijde. De zijgevels van het schip worden geopend door rondboogvensters op hardstenen lekdrempels; aflijnende kroonlijst op modillons. Het uitzicht van het koor sluit hier volledig bij aan. Tegen de zuidelijke zijgevel werden twee soldaten begraven die sneuvelden bij de slag van Imde (24 augustus 1914). Tegen dezelfde gevel staan diverse grafstèles waaronder een aantal neogotische.

Interieur

Bepleisterd en beschilderd interieur, overdekt met een kruisgewelf in combinatie met een steekgewelf; de decoratieve ribben komen neer op eenvoudige wandconsoles.

Mobilair

Schilderijen. Altaarstukken Marteldood Sint-Kwinten, Boodschap van de engel Gabriël aan Maria, Vlucht naar Egypte, Vlaamse school, 18de eeuw; drie doeken door C. Stevens, Verheerlijking Sint-Kwinten, 1831, Onze-Lieve-Vrouw schenkt de rozenkrans aan de Heilige Dominicus, 1834 en de Boodschap van de engel Gabriël aan Maria, getekend en gedateerd 1840.

Beeldhouwwerk. Onder meer 18de-eeuwse houten beelden van de Heilige Johannes en Maria; gepolychromeerd houten beeld van de Heilige Antonius, 17de eeuw.

Meubilair. Hoofdaltaar in de vorm van een portiekaltaar door de gebroeders Van Haesendonck, circa 1840; preekstoel met onderaan biechtstoel, voorstelling van Sint-Kwinten op de kuip, eik, 1780; hardstenen doopvont met deksel in messing, circa 1840; diverse obiitborden uit de periode 1894-1961; neogotische kruisweg; glasramen, een deel met heiligenmedaillon en een deel met centraal heiligenbeeld, één gedateerd 1987, sommige volgens opschrift geschonken door parochianen.

Het oorspronkelijk omringende kerkhof bleef bewaard maar werd uitgebreid aan de noordzijde waardoor het aansluit op de pastorietuin. Toegankelijk in de zuidwesthoek door een ijzeren hek met pijlpuntmotief tussen dito pijlers bekroond door siervazen. Vernieuwde bakstenen omheiningsmuur. De oudste graven dateren uit de tweede helft van de 19de eeuw met uitzondering van twee 17de-eeuwse grafstenen tegen de noordelijke sacristie.

Vermelding van een altaar te Impde in het tweede kwart van de 12de eeuw; afhankelijk van Meuzegem gedurende het hele ancien régime; zelfstandige parochie vanaf het begin van de 19de eeuw, gevolgd door de vergroting (volgens sommigen de oprichting) van de kerk in 1839.

Inplanting op een heuvelhelling middenin het ommuurd kerkhof. Eenvoudig éénbeukig schip van drie traveeën en smaller koor van twee traveeën met vlakke sluiting, geflankeerd door twee sacristieën.

Neoclassicistisch getint gebouwtje met volledig gecementeerde gevels wat een nauwkeurige ontleding onmogelijk maakt.

Westgevel met voorportaal en korte, uitstekende vierkante toren onder naaldspits; eenvoudig beukvolume onder flauw hellend zadeldak (leien) en lager koor met gelijksoortige bedaking tussen de korte lessenaarsdaken boven de sacristieën.

Vermeldenswaardig zijn de omlopende afgeschuinde plint van zandsteen en het korfboogvormig westportaal met afgeschuinde hoek- en boogstenen, die beide zouden kunnen wijzen op een oudere kern.

Kleine rondboogvormige westvensters en grotere in de koor- en beukgevels, voorzien van arduinen lekdrempels en metalen roedeverdelingen.

Schip en koor zijn overwelfd met een ingedrukt tongewelf steunend op schijnribben en consoles met neogotische inslag.

Mobilair. Neoclassicistisch hoofdaltaar met schilderij van de patroonheilige (tweede-derde kwart van de 19de eeuw); eigenaardige, classicistisch getinte biechtpreekstoel.