Hoeve met losse bestanddelen, vermoedelijk opklimmend tot de late 18^de of vroege 19^de eeuw, aangepast in het laatste kwart van de 19^de eeuw en tijdens de 20^ste eeuw.

Al op de Villaretkaart (1745-1748) wordt een losse bebouwing weergegeven op deze locatie. Hoewel de inplanting van de volumes ten westen, noorden en oosten van het erf gelijkenissen vertoont met de huidige inplanting, toont de Ferrariskaart (1771-1778) een totaal andere situatie. Vermoedelijk onderging de hoeve nogmaals een aanpassing op het einde van de 18^de eeuw of in de vroege 19^de eeuw. Op het primitief kadasterplan van circa 1830 kwam immers een inplanting in beeld die aanleunt bij de huidige constellatie. De losse bebouwing was U-vormig geschikt rond het vierkante erf, dat aan de zuidzijde grotendeels open was. Het westelijke volume was langer dan de huidige schuur en liep verder door naar achteren. De stal die heden de zuidzijde van het erf afsluit, werd pas kadastraal geregistreerd in 1885. De mutatie op dat moment omvatte “agrandissements ruraux” en een “erreur de configuration”, waardoor ook de intekening van de andere gebouwen licht wijzigde. Het is echter onduidelijk hoe ingrijpend de aanpassingen toen waren. De hoeve was op dat moment eigendom van kruidenier Henricus Van Nuffel. Hoewel het kadaster in de decennia nadien geen wijzigingen registreerde, wijst een vergelijking van de topografische kaarten van 1892 en 1930 op een inkorting van het westelijke bijgebouw tot zijn huidige omvang in die periode. Ook onderging de boerenwoning wijzigingen in de loop van de 20^ste eeuw.

De heden verwaarloosde hoevegebouwen zijn in een losse constellatie geschikt rondom een nagenoeg vierkant, geplaveid erf, dat volledig is overwoekerd. Het erf is toegankelijk via twee ijzeren hekken, gevat tussen bakstenen pijlers en gesitueerd aan weerszijden van het zuidelijke bijgebouw. Van de linker toegang zijn enkel de rechtse hekpijler en het rechtse deel van het hek bewaard.

De boerenwoning bevindt zich haaks op de straat aan de oostzijde van het erf. De noord- en zuidzijde worden begrensd door stallen, terwijl een schuur de westzijde afsluit. De gebouwen zijn eenvormig uitgevoerd met een verankerd, wit geschilderd baksteenparement op een gepikte plint. De zuidgevel van de schuur is onbeschilderd. De eenlaagse volumes zijn homogeen gevat onder zadeldaken, afgedekt met rode pannen. De gevels worden geopend met rechthoekige muuropeningen onder houten lateien. De in de 20^ste eeuw aangepaste woning vertoont sporen van een oudere kern door de aanwezigheid van muurvlechtingen in de geveltop van de zuidgevel (straat). Volgens gegevens ten tijde van de inventarisatie in 1975 zijn er in de achtergevel sporen van een deurtje omlijst met gesinterde baksteentjes (Rijnvorm). Er kon niet vastgesteld worden of deze sporen vandaag nog bewaard zijn.