Voormalige priorijkerk, opgeheven bij de Franse Revolutie. Homogeen gebouw van bak- en hardsteen, aangevat in 1619 (volgens archiefstukken) en aansluitend bij de Henegouwse gotiek.

De plattegrond beschrijft een half ingebouwde westtoren, een éénbeukig schip van zes traveeën uitlopend op een even brede driezijdige koorsluiting; ingangsportaal ten zuiden en sacristie ten noorden.

Mooi interieur overkluisd met kruisribgewelven opgevangen door bolvormige consoles en gedateerd 1623 op een gewelfsleutel.

Slanke spitsboogvensters zonder maaswerk; blinde noordgevel waartegen het kloosterpand aanleunde; dichtgemetseld deurtje versierd met een accoladeprofiel op de latei.

Oudere sacristie, voormalige grafkapel der heren van Edingen, overkluisd met vier kruisribgewelven waarvan de zandstenen ribben en gordelbogen neerkomen op kraagstenen en op een centrale arduinen zuil.

Mobilair. Glasramen met de Hemelvaart van Onze-Lieve-Vrouw en de Heilige Drogo (17de eeuw) in het koor; schilderijen: H. Sporckmans, 1673, Onze-Lieve-Vrouw met kind en aanbiddende herders; beeld van de Heilige Drogo onder de toren (17de eeuw).

Meubilair uit de 18de eeuw in Louis XV- en XVI-stijl: houten hoofdaltaar, communiebank, gestoelte en kansel; gepolychromeerde medaillons van heiligen tussen bloemen en slingers, afkomstig van twee zijaltaartjes. Renaissancedoksaal versierd met beschilderde panelen (17de eeuw) en voorzien van een renaissance-orgel (17de eeuw); orgelkast van circa 1600; doopvont uit de 17de eeuw en gesmeed ijzeren hek uit de 18de eeuw; barok grafmonument van F. vander Haegen de Terloo († 1698) en van P.T. Pyl († 1694) in de sacristie.