Nog erg landelijk gelegen hoevesite met landbouwfunctie.

Historiek

De hoeve werd kadastraal geregistreerd in 1849 als nieuwbouw voor Peeter (sic) Van Keerberghen, landbouwer en de weduwe en kinderen van Antonius Reymaekers. Het kadaster vermeldt een huis. De mutatieschets toont een vierkante configuratie van vier gebouwen op rechthoekig grondplan, gegroepeerd rond een rechthoekig erf, met ten zuidoosten een omvangrijk perceel boomgaard en ten zuidwesten een perceel 'hof'.

In 1885 is de hoeve eigendom van de weduwe van Jacobus Mommaerts-Vankeerberghen uit Halle. Zij laat de hoeve twee maal uitbreiden, in 1885 en 1893. De meest ingrijpende wijziging gebeurt in 1885: de gebouwen aan noordelijke, oostelijke en zuidelijke erfzijde worden verlengd, zodanig dat een gesloten vierkant ontstaat. Via de familie Mommaerts komt de hoeve uiteindelijk in handen van de familie De Dobbeleer.

De hoeve werd als monument beschermd in 1980.

Beschrijving

Gesloten hoeve met gebouwen van baksteen onder zadeldak (pannen), gegroepeerd rondom een deels gekasseid erf. Inrijpoort opgenomen in de stalvleugel.

Omvangrijke, onderkelderde boerenwoning aan de westelijke erfzijde (nok loodrecht op straat) van acht traveeën en twee en een halve bouwlaag met rechthoekige muuropeningen en gecementeerde plint, met aan straatzijde afgewolfd zadeldak (pannen) en met melkveestal in het verlengde. Aan straatzijde ommuurde moestuin ten westen.

Grote langsschuur aan oostelijke erfzijde met aansluitende stal, moderne loodsen achteraan, achter de deels gesloopte varkensstallen.

Gesloten hoeve met gebouwen van baksteen onder zadeldak (pannen), gegroepeerd rondom de geplaveide binnenplaats; naar verluidt een afsplitsing van de historische Lansrodehoeve, en daterend van circa 1850.

Inrijpoort opgenomen in de stalvleugel. Boerenhuis (nok loodrecht op straat) van twee en een halve verdieping met zadeldak (pannen) en rechterschild. Aanhorigheden, onder meer de langsschuur, zonder noemenswaardigheden.