Te midden van een omhaagd perceel gelegen, vrijstaande, uitgepuurde, functionalistische woning. Gebouwd voor Henri Nisot, naar plannen van de vooraanstaande, modernistische architect Louis Herman De Koninck uit 1934 en in 1949 uitgebreid, eveneens volgens ontwerp van De Koninck.

De woning was oorspronkelijk opgebouwd uit twee strakke, witbepleisterde kubusvormige volumes onder plat dak. Het woongedeelte in het linker volume telt twee bouwlagen met eenvoudige, rechthoekige, functioneel ingebrachte gevelopeningen, waaronder overhoeks doorlopende bandvensters op beneden- en eerste verdieping. In het wat meer naar achter ingeplante lage kubusvormige volume rechts was de garage ondergebracht, met daarboven een dakterras. In 1949 verving De Koninck dit dakterras door een bijkomend volume.

De eenvoudige volumes, de strak overluifelde toegang, de overhoeks doorlopende bandvensters en het schrijnwerk met fijne, horizontale roedeverdeling zijn typisch voor het functionalisme van De Koninck.

In 1999 werd de woning verbouwd en aanzienlijk uitgebreid aan de achterzijde. De buitenbepleistering werd vervangen door een isolerende bepleistering. Aan de voorzijde bleef het uitzicht vrij goed bewaard, hoewel de garagepoort vervangen werd door een venster. Het schrijnwerk werd vervangen en grijs getint, weliswaar rekening houdend met de oorspronkelijke indeling. De verbouwing wijzigde de oorspronkelijke planindeling. Mogelijk is de rolpoort aan de voorzijde nog oorspronkelijk.

Woning van architect L.H. De Koninck, 1934, representatief voor de periode waarin naar vernieuwing in de architectuur werd gezocht, onder meer wat materialen en plattegrondindeling betreft.

Uiterst sobere gevelindeling die overeenkomt met de "minimum"-ordonnantie van het interieur; maximaal gebruik van de ruimte door uitschakelen van overbodige circulaties.