Naar verluidt Hof Van Heffen, naar de vroegere eigenaars. Monumentale, gesloten hoeve, in kern vermoedelijk opklimmend tot het midden van de negentiende eeuw, ofschoon de huidige configuratie als "reconstruction partielle" op het kadaster pas werd ingetekend in 1908; eigenaar op dat ogenblik was Cornelius Van Heffen, landbouwer, zie naamgeving.

Het huidige ensemble bestaat uit verankerde bakstenen gebouwen, gegroepeerd rondom een gekasseid erf: een ruime woning ten westen, een L-vormige stalvleugel ten noorden, een grote schuur en bijkomende stallen ten oosten en zuidoosten en vrij recente opslagplaatsen ten zuiden. Het geheel is toegankelijk via een bewaard, ijzeren hek met pijlpunten gevat tussen eenvoudige bakstenen pijlers, gelegen tussen de woning en laatstgenoemde opslagplaats; de veldpoort ligt tussen de stalvleugel en de schuur.

Ruime, onderkelderde woning van vijf traveeën en drie bouwlagen onder schilddak (kunstleien) met de nok parallel aan de straat. Met schijnvoegen gecementeerde, rechthoekige constructie met dubbelhuisopstand en licht verhoogde begane grond. Eenvoudige rechthoekige muuropeningen met dorpels van blauwe hardsteen, de benedenvensters aan de straat zijn beluikt en evenals de deur gevat in een volledige omlijsting van blauwe hardsteen; het schrijnwerk werd min of meer naar het oorspronkelijke uitzicht vernieuwd; enkele bewaarde paardenringen. Rechterzijgevel met voormalig laadluik en bewaarde hijsbalk.

De aansluitende, witgeschilderde, L-vormige stalvleugel met ingewerkte veldpoort telt anderhalve bouwlaag onder pannen zadeldaken en vertoont zichtbare houten stijlen waartussen bakstenen vullingen als mogelijke verwijzing naar een oudere constructie in leem- en vakwerkbouw; naast de gevarieerde rechthoekige muuropeningen zijn er ook een aantal karakteristieke rondbogige stalvenstertjes. Vrij gesloten straatgevels.

De tweebeukige langsschuur van drie traveeën onder pannen zadeldak is toegankelijk via rechthoekige poorten onder houten lateien en blind rondboogveld en draagt aan erfzijde het jaartal 1858; inwendig wordt het gebint gestut door bakstenen pijlers.