Hoeve Nothengem is vandaag uitgegroeid tot een gesloten hoeve, gelegen op de hoek met de Namenstraat.

Van in de 18de eeuw was deze hoeve het stamhuis van de familie Vande(r)velde. Op de Ferrariskaart van 1771-1777 bestaat ze uit twee parallelle gebouwen, terwijl de Atlas der buurtwegen (1843-1845) slechts een langgerekt volume aan de straat weergeeft; achteraan in het midden is er op dat ogenblik een klein uitsteeksel. Op het kadaster werden naderhand meerdere vergrotingen geregistreerd, onder meer in 1870 en 1872; in 1899 daarentegen is er sprake van een 'reconstruction total', gevolgd door een vergroting van de noordelijke vleugel in 1900, waarbij de huidige configuratie verschijnt, vermoedelijk met behoud van een oudere kern. Na aankoop door de kerkfabriek werd de eeuwenoude hoeve in 1996 omgevormd tot parochiaal centrum van Nossegem. Naderhand werd het goed aangekocht door de gemeente Zaventem die het in 2011-2012 liet renoveren tot een multifunctioneel gebouw. Daarbij bleef de hoeve behouden en uitgebreid met een nieuwe bouw; deze laatste omvat een lokaal voor de wijkagent en twee verdeelbare polyvalente ruimten. Tussen de hoeve en de nieuwbouw werd een gemeenschappelijke inkom in glas gerealiseerd.

Ondanks de nieuwe functie, meerdere verbouwingen, uitbreidingen en aanpassingen blijft de hoeve vandaag een van de laatste getuigen van het agrarische verleden van Nossegem.

Gesloten hoeve met U-vormig ingeplante, hoofdzakelijk eind 19de-eeuwse gebouwen rondom een opnieuw gekasseide binnenplaats; de open oostzijde werd afgesloten door een bakstenen muur. Het woonhuis ligt aan de straat en wordt links geflankeerd door de haaks op de straat ingeplante langsschuur en rechts door een toegangspoort en stal. Het geheel bestaat uit verankerde bakstenen constructies onder vernieuwde zadeldaken van kunstleien.

Het woonhuis mogelijk het oudste gedeelte, telt drie traveeën en één à twee bouwlagen; de sober uitgewerkte lijstgevels worden geopend door rechthoekige vensters met hardstenen lateien en lekdrempels; in de twee linker traveeën op de begane grond verwijzen de zandstenen rechtstanden en negblokken mogelijk nog naar de oudere kern, terwijl de nog aanwezige luikduimen getuigen van de voorheen aanwezige luiken. Ook de rechthoekige deur behield gedeeltelijk de zandstenen rechtstanden, hogerop overgaand in gesinterde baksteen ter ondersteuning van de hardstenen latei, mogelijk als resultaat van de 19de-eeuwse reconstructie. Het schrijnwerk werd integraal vernieuwd. In de achtergevel bleef een rondboogdeurtje in zandstenen omlijsting onder druiplijst bewaard, overigens overwegend aangepaste rechthoekige vensters.

De links aansluitende schuur vertoont een gedichte, rechthoekige poort onder houten latei; de zandstenen rechtstanden werden vermoedelijk gerecupereerd. Het rechts aansluitende deel met inrijpoort en stal bevat duidelijk nog een oudere kern zoals blijkt uit de zandstenen onderbouw met grotendeels gedichte vensters in de zijgevel rechts.