Overblijfsel van een middeleeuwse sluistoren uit de laatste jaren van de 13de of begin 14de eeuw, gebouwd op een sterke bocht van de Zenne. Een goedkeuringsakte van hertog Jan van Brabant in 1297, van de verkoop van een watermolen door Wouter van Hollaken aan Boudewijn van Echove en Daniël Bouchout, vermeldt het voorrecht een sluis op de Zenne te bouwen; naderhand worden de Bouchouts alleen eigenaars en in 1360 wordt de molen met sluis door Jan Wijtvliet aan de abdij van Grimbergen geschonken; circa 1500 verkoopt deze ze aan de stad Brussel.

Tot circa 1900 toont de iconografie een vierkante, door steunberen gestutte toren van zandsteen afgedekt met een steil tentdak (leien). Heden staat slechts één gevel overeind en van het overige rest de onderbouw. Met klimop begroeide zandsteenbouw in vrij klein regelmatig verband.

Bij de linkerarmoevers, bewaarde muren met sleuven voor de sluisdeuren, en waterpoort: afgeschuinde rondboog met geprofileerde gestrekte puilijst over de hele lengte; in de bovenbouw, een centraal gotisch drielobvenstertje, afgewerkt met een spitsboogvormig druiplijstje, een vierkant venstertje, steigergaten en een geprofileerde kroonlijst.

Iets meer stroomafwaarts, met groen begroeide ruïnes, van de watermolen die erbij hoorde.