Op de Kabinetskaart van de Ferraris ligt de omgrachte pastorie ten noorden van de kerk langs een dreef die aansluit bij het dorpsplein van Westerlo. Het domein was enkel toegankelijk via een brugje aan de Sint-Lambertusstraat. Het perceel was ingedeeld in een voortuin, een achtertuin en een duidelijk door groen afgescheiden moestuin. De gracht lag volledig rond het domein en werd gevoed door de aanliggende gracht langs de Verlorenkost. De schans werd begeleid door houtkanten en opgaand groen.

Op de atlas der buurtwegen is de schans duidelijk te zien met rondom verschillende buurt- en voetwegen. De achtertuin kende in de 19de eeuw een sterk geometrisch patroon van plantvakken met ertussen een padennetwerk. De moestuin bestond uit eenzelfde geometrisch patroon van werkvelden met ertussen een rechtlijnig padenstructuur.

In de jaren 1980 werd de voortuin voorzien van een geometrisch patroon met hagen en bloemvakken en ertussen paden. De moestuin werd omgevormd naar een siertuin. De scheidingsmuur tussen achtertuin en moestuin werd gesloopt.

De oude structuur van de tuin bleef grotendeels bewaard. Vandaag is de tuin nog steeds nagenoeg volledig omzoomd door bomen die een groene rand vormen. In de voortuin staan nog enkele waardevolle solitaire taxusbomen. De kruisvormige symmetrische opbouw van de tuin is behouden in de padenstructuur maar de moestuinen werden vervangen door met buxus omhaagde grasvelden met fruitbomen. Het tracé van de paden is niet meer gewijzigd sinds de 18de eeuw. De twee oorspronkelijke toegangen werden in de tweede helft van de 19de eeuw vervangen door de huidige toegang langs de westzijde. De noordelijke en westelijke grachten werden na 1960 gedempt. Een droge gracht vormt een relict van de schans.