Voornaam burgerhuis in neoclassicistische stijl gebouwd naar een ontwerp door de architect Edmond Leclef uit 1880. Opdrachtgever was Jean-Charles Nihoul-Meugens (Scherpenheuvel, 1808-Liezele, 1901), zaakvoerder van een handel in wijnen en sterke drank en een likeurstokerij opgericht in 1838. Gelijktijdig werden op de rechts aanpalende percelen twee gekoppelde winkelhuizen in eclectische stijl opgetrokken. Leclef ontleende het geveldecor van het hotel Nihoul-Meugens aan de 17de-eeuwse barokpoort van het bestaande pand genaamd "Bonte Coe", die in de nieuwbouw werd geïntegreerd. Ferdinand Vanden Bussche, schoonzoon van Jean-Charles Nihoul-Meugens en bestuurder van de firma Nihoul-Meugens (Vanden Bussche Frères of Vanden Bussche & Fils successeur), liet in 1913 de huidige winkelpui aanbrengen, naar een ontwerp door de architect Ernest Pelgrims.

Het hotel Nihoul-Meugens is representatief voor het vroege zelfstandige oeuvre van Edmond Leclef, die de succesvolle praktijk van zijn in 1878 overleden vader Heliodore Leclef voortzette. Met statige herenhuizen voor de hogere burgerij, drukten vader en zoon Leclef tijdens de jaren 1870 hun stempel op de Leien. Vermoedelijk actief tot zijn overlijden in 1902, evolueerde de architectuur van Edmond Leclef van een door de Lodewijk XVI-stijl geïmpregneerd neoclassicisme, in de jaren 1880 naar een kleurrijk eclecticisme met invloeden van de neo-Vlaamserenaissance-stijl.

Rijhuis met enkelhuisopstand van vier traveeën en drie bouwlagen onder een tentdak, waarbij een diepgerichte pseudo-mansarde aansluit. De bepleisterde en beschilderde lijstgevel rustte oorspronkelijk op een begane grond met schijnvoegen en hardstenen plint. Nadrukkelijk horizontaal geleed door sterk geprofileerde, cordonvormende lekdrempels, beantwoordt de opstand aan een regelmatig ordonnantieschema, opgebouwd uit registers van rechthoekige vensters in een geriemde omlijsting met oren en een hanenkam. Deze laatste is gemodelleerd naar de sluitsteen van de barokpoort, waarvan de trigliefenfries met guttae gevelbreed is doorgetrokken onder het cordon van de eerste verdieping; het cordon van de tweede verdieping rust op voluutconsoles. Een klassiek hoofdgestel met een houten kroonlijst op klossen en uitgelengde voluutconsoles vormt de gevelbeëindiging; de houten dakkapel, oorspronkelijk met klauwstukken, sleutel en driehoekig fronton, is vernieuwd.

De barokke rondboogpoort in de rechter travee, gevat in een omlijsting uit blauwe hardsteen, dateert uit de tweede helft van de 17de eeuw. Het geblokte en geprofileerde beloop met basementen, gelede imposten, een hanenkam als sluitsteen en panelen in de zwikken, wordt bekroond door een trigliefenfries met guttae, en een gestrekte, gekorniste waterlijst. De houten vleugeldeur met waaier en siersmeedwerk dateert vermoedelijk uit 1880, net als de gietijzeren voetschraper en schamppalen.

De klassieke houten winkelpui met zijportaal, hardstenen plint en smeedijzeren keldertralie uit 1913, wordt gemarkeerd door pilasters met Ionische colonnetten, een overstekende rolluikkast met hoekconsoles en typische roeden in de winkeldeur en het bovenlicht.

Enkelhuis met vier traveeën en drie bouwlagen onder diep gericht zadeldak (asfalt), voorzien van een dakkapel met driehoekig fronton. Bepleisterde en beschilderde lijstgevel in neoclassicistische stijl. Horizontaal geleed door sterk geprofileerde en vooruitspringende onderdorpels en door de kroonlijst met klossen en gekoppelde modillons. Rechthoekige vensters in riemomlijsting met oren en sluitsteen op neuten. Rondboogvormige geblokte (neo)barokke poortomlijsting van beschilderde blauwe hardsteen, voorzien van imposten en neuten; de sluitsteen draagt een gekorniste puilijst die doorgetrokken is in de lekdrempels; hieronder een doorlopende fries van afwisselend blinde metopen en trigliefen met guttae. Links van de poort een later toegevoegde houten winkelpui.