Laatgotische toren – enig overblijfsel van de voormalige lakenhal (16de eeuw?) – opgetrokken uit ijzerzandsteen in groot en regelmatig verband. Bestaat uit een verhoogde begane grond, drie verdiepingen en hoektorentje in oversteek. Een korfboogdeurtje in de onderbouw met erboven een spitsboognis met Sint-Rochusbeeld; verder bewaard kruisvenster.
De Sint-Rochustoren was in oorsprong waarschijnlijk de belforttoren van de lakenhalle die in 1578 werd verwoest. In een vermelding uit 1596 zetelde de stadsmagistraat in een toren op de Grote Markt. In de 18de en 19de eeuw deed deze toren dienst als gevangenis, later als politiebureau en toeristische dienst.
De Sint-Rochustoren ging tot in 1920 gedeeltelijk schuil achter het stadhuis en was toen ook nog bepleisterd. Na de brandstichting van het stadhuis in 1914 – waarbij ook de archiefkamer op de bovenste verdieping van de toren uitbrandde – werd het stadhuis na de Eerste Wereldoorlog afgebroken om er een monument ter herdenking van de gesneuvelden op te richten.
- GENICOT L.F., VAN AERSCHOT S., DE CROMBRUGGHE A., SANSEN H. & VANHOVE J. 1971: Inventaris van het cultuurbezit in Vlaanderen, Architectuur, Provincie Brabant, Arrondissement Leuven, Bouwen door de eeuwen heen in Vlaanderen 1, Luik.
- OP DE BEECK E. 1982: Aarschot evolutie van een stadsbeeld, een straten- en platenboek., Aarschot, 119-121.
- VAN HEES J. 2012: Aarschot 800 jaar. Geschiedenis van Aarschot in woord en beeld, deel 1, Werkgroep voor Aarschotse geschiedenis, documentatie en informatie, Herentals, 37.
- VAN HEES J. 2012: Aarschot 800 jaar. Geschiedenis van Aarschot in woord en beeld, deel 2, Werkgroep voor Aarschotse geschiedenis, documentatie en informatie, Herentals, 114-115, 203.
