Monumentale hoeve met losstaande bestanddelen, opklimmend tot de 18de eeuw en ingeplant ten oosten van de notelarendreef die de Tiensesteenweg verbindt met het Felixhof. Tot vandaag zijn er weinig historische gegevens over de hoeve bekend: op de Ferrariskaart wordt in deze omgeving wel bebouwing weergegeven; in het midden van de 19de eeuw werd de hoeve in twee gesplitst; deze splitsing werd kadastraal geregistreerd in 1848.

De huidige configuratie vertoont een ontdubbelde hoeve bestaande uit verankerde bakstenen gebouwen; de hoeve rechts met woning aan de straat en ten noordoosten een aansluitende langsschuur; de stallen liggen ten zuiden, parallel aan de woning en ervan gescheiden door het gekasseide erf. De hoeve links heeft een woning die rechts aansluit op de woning van de andere hoeve; links ervan geeft een poortgebouw toegang tot het erf met de stallen ten oosten en een schuin ingeplante schuur ten zuiden.

Rechtse hoeve

De woning is een boerenburgerhuis van drie traveeën en twee bouwlagen onder zadeldak (kunstleien) met de nok parallel aan de straat. Zandsteen werd aangewend voor de vrij vierkante kruiskozijnen, de omlijsting van de rechthoekige deur met steekbogig bovenlicht en de steigergaten. Links en rechts van de deur bleven paardenringen bewaard. Door een latere uitbreiding, geregistreerd in 1875, is de achtergevel niet meer zichtbaar. De aansluitende, tweebeukige langsschuur telt vier traveeën onder een zadeldak van Vlaamse pannen tussen aandaken; de zijtuitgevels hebben vlechtingen en bewaarde top- en schouderstukken. Zandsteen werd ook hier gebruikt voor de hoekkettingen en steigergaten. Rechthoekige poorten onder houten latei.

Linkse hoeve

De woning van de linkse hoeve telt vier traveeën en eveneens twee bouwlagen onder zadeldak, deels kunstleien, deels Vlaamse pannen. Diverse bouwnaden laten een complexe bouwgeschiedenis vermoeden: zo lijken de twee linkse traveeën pas in een later stadium verhoogd te zijn, zie ook de hier ontbrekende steigergaten en de afgebroken zandstenen hoekketting. De rechthoekige benedenvensters, voorheen beluikt zoals blijkt uit foto’s van de jaren 1970 en de bewaarde luikduimen, zijn gevat in een vlakke zandstenen omlijsting. In vergelijking tot het rechtse pand zitten de vensters duidelijk hoger. De zandstenen omlijsting ontbreekt volledig bij de bovenvensters.

De bijgebouwen en aanbouwsels van beide hoeves zijn van latere datum; ze werden kadastraal ingetekend in 1940. Het erf kon niet bezocht worden.