Hoeve met losse bestanddelen in een overgangsstijl tussen de traditionele bak- en zandsteenstijl en het classicisme, qua inplanting vermoedelijk opklimmend tot het einde van de 18de eeuw; volgens de overlevering werd de hoeve gebouwd in 1758 of 1759, desondanks wordt ze op de Ferrariskaart van 1771-1778 nog niet aangeduid. Voortgaande op literatuurgegevens was hier in de 18de eeuw een afspanning met herberg, genaamd de Molensteen, naar de molensteen die tegen de gevel was opgesteld om het gebouw te beschermen tegen karrenwielen. De topografische Vandermaelenkaart (1846-1854) maakt inderdaad melding van 'den Molen Steen Cab(aret)' en toont een langgerekt volume aan de straat met een kleiner volume ten noorden. Op de Poppkaart van circa 1860 is er aan de straat een langgerekt volume met enkele aanbouwsels achteraan; ten westen ligt de huidige schuur die kadastraal werd geregistreerd als nieuwbouw in 1836; ten noorden en parallel met de woning ligt een bijkomend volume.

De huidige configuratie bestaat uit een langgerekt woongedeelte aan de straat, sedert het einde van de 19de eeuw gesplitst in twee woningen, kadastraal geregistreerd in 1883, met schuur ten westen en stallen ten noordwesten. Het verankerd bakstenen boerenburgerhuis telt zes traveeën en twee bouwlagen onder een zadeldak van mechanische pannen met de nok parallel aan de straat. Mogelijk was hier oorspronkelijk een woongedeelte met rechts aansluitend een bedrijfsgedeelte dat later mogelijk werd verhoogd en aangepast tot woning, zie onder meer de verschillend uitgevoerde bovenvensters en omlijstingen der benedenvensters. De splitsing werd kadastraal ingetekend in 1883. Vandaag zijn het twee woningen, elk met dubbelhuisopstand, links met gecementeerde, rechts met zandstenen plint. De lijstgevel van nummer 197 wordt geopend door rechthoekige vensters in een brede zandstenen omlijsting met sluitsteen en een gelijkaardige deur; op de begane grond bleef het schrijnwerk, vermoedelijk uit de interbellumperiode bewaard. In nummer 199 zijn de benedenvensters gelijkaardig hoewel de licht verschillende uitvoering lijkt te wijzen op een latere aanpassing, mogelijk met gerecupereerd materiaal; bouwsporen wijzen er bovendien op dat de deur zich oorspronkelijk uiterst links bevond. De bovenvensters zijn eenvoudig rechthoekig en hebben enkel een zandstenen onderdorpel. Buiten de omlijstingen werd zandsteen enkel aangewend voor hoekkettingen ter hoogte van de begane grond en de uitwerking van de steigergaten. De zijgevels vertonen aandaken, schouderstukken en muurvlechtingen.

De tweebeukige, bakstenen langsschuur van nummer 197, kadastraal geregistreerd in 1836, telt drie traveeën onder pannen zadeldak en is haaks op de straat ingeplant; ze vertoont eveneens aandaken met top- en schouderstukken en vlechtingen; vandaag is ze deels omgevormd tot stal; aan de straat is er een rechthoekige poort in zandstenen omlijsting. Tussen woning en schuur is er een overluifeld ijzeren toegangshek.

De vroegere schuur van nummer 199 was gelegen rechts van de woning; voortgaande op oude foto’s was het een bakstenen dwarsschuur onder een zadeldak van Vlaamse pannen met de nok parallel aan de straat. Ze stortte in op 2 juli 1978 ten gevolge van rukwinden en werd kort nadien vervangen door de huidige woning, waarvan enkel het volume nog refereert aan de vroegere toestand.

Het erf kon niet bezocht worden.

Boerenhuis en schuur uit einde 18de eeuw. Bakstenen woning met twee verdiepingen; begane grond voorzien van zandstenen hoekkettingen en omlijstingen met uitspringende sleutel rondom de rechthoekige ramen en deur. Gewijzigde vensters op de bovenverdieping; een raam verbouwd tot bijkomende deur.