De neogotische beuken van 1860 verbinden de twee uiterste delen van de voormalige kerk. Aan de westzijde een stevige toren van zandsteen, opgetrokken in gotische stijl op een vierkant grondplan (begin 14de eeuw); begane grond overkluisd met kruisribgewelven, en uitkomend op de beuk door middel van een spitsboog; latere torenspits en portaal uit de 19de eeuw. Aan de oostzijde zandstenen koor met vlakke sluiting, binnenin volledig gewijzigd en grotendeels verborgen aan de buitenzijde (vermoedelijk gelijktijdig met de toren opgetrokken).

Mobilair. Schilderijen in het koor en de kapellen (einde 17de en 18de eeuw); grafstenen onder de toren, waaronder de gotische van K. Carondelet († 1594), van zijn zoon Karel († 1598) en van J. de Harchies († 1607) en een classicistische van N. Bolstein († 1745) en V. Proli († 1767).