Grootschalig ensemble, samengesteld uit drie kadastraal samengevoegde burgerhuizen, waarvan het meest rechtse en een deel van het middelste pand mogelijks restanten zijn van de 18de-eeuwse bebouwing aan de ’s-Meiersstraat aangezien ze figureren op de Ferrariskaart (1776) en het kadasterplan van 1813.

In de tweede helft van de 20ste eeuw zou het geheel geleidelijk aan zijn huidige uitzicht verkrijgen, waarbij het rechtse pand als model voor de uitbreidingen diende. Het middelste pand, dat in oorsprong in de bovenbouw slechts uit drie traveeën bestond, verkreeg in 1958 zijn huidige breedte van vier traveeën. In de bouwvergunning is de verplichting opgenomen de hoek te voorzien van een hoekketting in witte natuursteen, "aard en kleur van de reeds bestaande" (Stadsarchief, dossier 114398). Op de plaats van het linker pand stond op dat moment nog een in kern 18de-eeuws woonhuis dat dateerde van voor de aanleg van het Hogeschoolplein en schuin ingeplant was ten opzichte van de nieuwe rooilijn, waardoor een spievormige voortuin (later koer met bijgebouwen) ontstond. Deze gebouwen moesten in 1961 plaats maken voor het huidige pand dat onder leiding van architect Louis Mispelter gebouwd werd naar het model van de aanpalende huizen. Gelijktijdig werd het dak voorzien van zeven dakkapellen.

In zijn huidige voorkomen, ensemble van drie door kalkzandstenen hoekkettingen afgelijnde burgerhuizen van drie bouwlagen onder een pannen zadeldak met dakkapellen, zijtrapgevel (links) en schild (rechts). De uniforme lijstgevels met laatclassicistische inslag zijn opgetrokken in baksteen met verwerking van zandhoudende kalksteen voor plint, hoekkettingen, lateien, neg- en hoekblokken en steigergaten. Het geheel is sterk horizontaal geleed door registers van rechthoekige, naar boven toe verkleinende vensters, door plint, puilijst, kordonvormende lekdrempels in de eerste en lekdrempels op voluutconsoles in de tweede bouwlaag en door de uitkragende bakgoot. De gevels van het middelste en het rechtse pand werden ontpleisterd en vertonen sporen van muurankers in de bovenbouw. Gelijkaardig uitgewerkte, drie traveeën tellende zijgevel aan de ’s-Meiersstraat. Blinde zijtrapgevel aan de Lakenweversstraat.

In zijn huidige voorkomen, grootschalig ensemble van drie aan het Hogeschoolplein gelegen breedhuizen die, sinds hun bestemming als horecazaak met feestzalen, tussen 1958 en 1973 geüniformeerd en uitgebreid werden naar de ’s Meiers- en de Muntstraat. Geheel met drie bouwlagen onder een pannen zadeldak met recente dakkapellen, aan de zijde van het Hogeschoolplein elf traveeën breed, in de ’s-Meiersstraat met vijftien traveeën en aan de Muntstraat zes, waarvan één afgeschuinde hoektravee.

Laatclassicistische gevel uit het laatste kwart van de 18de eeuw of het eerste kwart van de 19de eeuw. Bak- en zandsteenbouw doch oorspronkelijk bepleisterd. Sokkel, puilijst van natuursteen, evenals de vlakke omlijstingen der rechthoekige vensters. Recente aanpassingen en uitbreidingen in neostijl.