Laatclassicistisch herenhuis, heden een deel van het Mater Dei-instituut; opgetrokken in de laatste jaren van de 18de eeuw als een breedhuis van zes traveeën, drie verkleinende bouwlagen en een mezzanino onder een leien zadeldak, voorzien van dakkapellen met schild en gevat tussen aandaken met schouderstukken, muurvlechtingen en een topstuk. De ontpleisterde lijstgevel wordt gekenmerkt door een monumentale rondboogpoort met waaiervormig bovenlicht, gevat in een zandkalkstenen omlijsting met spiegels in de boogzwikken en oplopende pilasters onder een hoofdgestel dat gedragen wordt door gegroefde consoles met bloemmotief. De gevel wordt voorts horizontaal geleed door de zandkalkstenen plint met keldergaten, de doorgetrokken lekdrempels, de cordons en de ingekaste kroonlijst boven de steigergaten. Typerend zijn eveneens de geriemde omlijstingen rond de vensters in de poorttravee, de trapeziumvormige sluitstenen in de eerste bouwlaag, de gietijzeren parapets in de derde bouwlaag, en de lekdrempel op voluutconsoles in de poorttravee. Van het oorspronkelijk schrijnwerk bleven alleen de koetspoorten en bovenlichten in voor- en achtergevel bewaard.

De tuin bij de herenwoning zou vanaf het midden van de 20ste eeuw systematisch bebouwd worden met onder meer een feestzaal en klassen (1946, V. Broos), slaapzalen (1948), "froebelklassen" (09.07.1959, V. Broos), refters, keuken en een turnzaal (05.01.1961, J. Stas), slaapzalen (08.02.1962, J. Stas), en een overdekte speelplaats (09.07.1964).

Het interieur en de achtergevel werden in de jaren 1980 volledig verbouwd. Naar aanleiding van deze werken werden in 1981 de voorgevel en de bedaking als monument beschermd.