Empire-getinte burgerhuizen die oorspronkelijk deel uitmaakten van een groter ensemble dat naar verluidt in 1829-1830 door de aannemers Louckx gebouwd werd en de volledige westzijde van het Sint-Jacobsplein besloeg. Het geheel bestond uit tien breedhuizen van (vermoedelijk) twee verschillende types: twee hoekhuizen van vier traveeën, met rondboogvensters en een balkon in het drie traveeën breed hoekrisaliet, en daartussen acht meer eenvoudige enkelhuizen van drie traveeën. Hiervan bleven slechts drie enkelhuizen en één hoekhuis bewaard.

De tweeënhalve bouwlaag hoge lijstgevels waren oorspronkelijk alle bepleisterd en worden gekenmerkt door een lage plint met keldergaten, rechthoekige deuren in een zandkalkstenen omlijsting met hoofdgestel, rechthoekige vensters met lekdrempels op consoles in de eerste bouwlaag, een bekronend hoofdgestel in de tweede bouwlaag en doorgetrokken lekdrempels in de bovenbouw, en een kroonlijst op klossen (nog bewaard in de nummers 17 en 24). Met uitzondering van de deur en vensters van nummer 18, bleef overal het 19de-eeuwse schrijnwerk bewaard.

Nummer 17: met beluikte vensters op de begane grond en een deur met fraai bovenlicht.

Nummers 19-20 werd meermaals opgesplitst en weer samengevoegd, en in 1902 grondig verbouwd tot de bestaande toestand: een breedhuis met een brede poort- en twee smalle venster- en een deurtravee, en een lijstgevel met een zandkalkstenen plint, doorgetrokken lekdrempels, met schijven afgedekte steigergaten en een fraaie 19de-eeuwse deur in neoclassicistische stijl. De gevel werd recent opnieuw bepleisterd en de poort en vensters kregen nieuw schrijnwerk.

Nummer 25. Hoekhuis met een 19de-eeuwse dubbele deur onder een rechthoekig bovenlicht met diefijzers van gekruiste pijlen, een rond de vensters omlopende, geprofileerde booglijst, en een balkon met gietijzeren balustrade. De zijgevel aan de Hertstraat telt vier traveeën in het hoofdvolume, en een lager bijgebouw met aparte toegang, waarbij aansluitend een bakstenen tuinmuur met een zandkalkstenen plint.

Ensemble van rijhuizen in empirestijl, eerste helft 19de eeuw. Oorspronkelijk waren ze alle bepleisterd en wit geschilderd. Heden wordt het ritme gebroken door een weinig aangepast modern gebouw.