Tot het midden van de 17de eeuw nog vermeld als "het cleyn huis", was dit pand in 1655 vervolgens gekend als "de Vischbank", en vanaf de begin van de 19de eeuw als "Den Gulden Sadel". In de 15de eeuw behoorde het huis waarschijnlijk bij het huidige nummer 5 en deed het in die hoedanigheid dienst als gemakkelijk te verwarmen winterverblijf. In bezit van de Italiaanse bankier Bartholomeus de Madea, maakte het immers deel uit van diens omvangrijke eigendom. Bij de algemene verkoop van zijn bezittingen in 1484 werd het voor het eerst gescheiden van het belendende huis en als afzonderlijke woning van de hand gedaan.

Mogelijk betrof het in oorsprong een smal, diepgericht pand van één bouwlaag onder een zadeldak, met gevels in vakwerkbouw, dat aan het begin van de 16de eeuw werd verhoogd en verbouwd en vervolgens aan het einde van de 17de, of het begin van de 18de eeuw opnieuw werd aangepast aan de heersende stijl van die tijd. In de periode van 1992-1993 werd het huis grondig gerestaureerd onder leiding van Daniël Depoorter.

Heden gaat het om een gerenoveerd, diepgericht enkelhuis dat drie bouwlagen, drie traveeën en een drieledige verhoogde halsgevel onder driehoekig fronton telt. In kern mogelijk opklimmend tot de 14de eeuw, vonden er latere verbouwings- en aanpassingswerken plaats. Kenmerkend voor de laat-barokke topgevel van bak- en zandsteen is de horizontale kordongeleding, het typerende patroon van doorgetrokken platte bandomlijstingen die op de penanten verdiepte panelen vormen, en de met gevarieerde geometrische motieven versierde borstweringen. De aangepaste, rechthoekige vensters zijn in een natuurstenen omlijsting gevat, de deur met geknikte omlijsting en schouderboogvormig bovenlicht wordt bekroond door een gebogen waterlijstje. De gedeeltelijk zichtbare achtergevel bevat nog bewaard stijl- en regelwerk.