Door A. Meulemans geïdentificeerd als "het Sinte-Loyshuis" of later "Duijtslant" en het refugiehuis van het klooster van 's Hertogen Eiland. Volgens archiefgegevens van 1857 en 1931 vormden deze panden voorheen een ensemble van twee blijkbaar grosso modo gelijkaardige halfvrijstaande traditionele diephuizen, met aan de Diestsestraat een dubbele trapgevel met doorlopende waterlijst als aflijning van de bovenverdieping. De achtergevels eindigen op een dubbele tuitgevel en de respectievelijke zijgevels palen aan doorgangen die vroeger leidden naar de achterin gelegen schouwburg (Bondgenotenlaan).

Nummer 38 vormt een opmerkelijk pand, dat met zijn twee bouwlagen en drie traveeën minstens opklimt tot de 17de, mogelijk zelfs tot de 16de eeuw. In 1899 onderging het een aantal renovatie- en onderhoudswerken: de gevels werden gereinigd, deels met cement bezet en beschilderd en de gelijkvloerse verdieping werd voor horecafunctie aangepast.

De verankerde trapgevel (8 treden + topstuk) werd opgetrokken in bak- en zandsteenstijl en vertoont een brede hoekpenant ten noorden en een hoekketting als zuidelijke gevelbegrenzing. Aangepaste voormalige kruiskozijnen onder gekoppelde ontlastingsboogjes: behouden hoek- en negblokken met kwarthol profiel aan de dagkanten, en verlaagde lateien. Tweeledige geveltop met rechter schouderstuk op geprofileerde kraagstenen en in de top een overhoekse pilasteraanzet. De geledingen worden aangegeven door opeenvolgend een drielicht, gevormd door een centraal rondboogvenster tussen rechthoekige zijvensters, alle in behouden omlijsting en onder een waterlijst, en erboven een dito omlijst rechthoekig luik onder een balkgat. Deels vernieuwde en deels herbeschilderde begane grond, inclusief de aanpalende toegangspoort tot de thans geïncorporeerde doorgang. Gedeeltelijk zichtbare nagenoeg blinde zijgevel met beschilderde cementbezetting en afgelijnd door een sterk uitkragende gootlijst. Verankerde achtertuitgevel met aandak en vlechtingen, en nog deels oorspronkelijke vensteropeningen in zandstenen omlijsting.

Nummer 40 werd in 1933 naar ontwerp van architect F. Forton ingekort vanaf de tweede bouwlaag en voorzien van een nieuwe voorgevel op de in 1921 gedecreteerde rooilijn, voorts gedeeltelijk verbouwd voor inbreng van appartementen. De diephuisstructuur onder zadeldak bleef echter behouden, evenals de zichtbare achtertuitgevel met schouderstuk en aangepaste vensters en de zijgevel met sporen van oorspronkelijke, heden echter gedichte openingen die zijn aangegeven door de zandstenen omlijstingen en de ontlastingsboogjes.

Twee verdiepingen hoog dwarshuis met trapgevel in traditionele stijl uit de 16de of 17de eeuw. Gevelbekroning gemarkeerd door speklagen en een rondboogvenster. De oorspronkelijke kruiskozijnen werden weggebroken en de vensters verkleind tijdens de 18de en 19de eeuw. Verwijdering van de latere cementbepleistering en vernieuwing van de gelijkvloerse verdieping: 1967.