Pakhuis in neotraditionele stijl gebouwd in opdracht van de koopman in specerijen August De Roeck-Vanrooy, naar een ontwerp door de architect Godfried Van Halle uit 1871. De nieuwbouw verving het 16de-eeuwse pand "Swert Cruys", waarvan enkele moerbalken met bewerkte sleutels werden hergebruikt. In het vergunde bouwplan telt het pakhuis één bouwlaag minder dan de uitgevoerde toestand. Het gebouw werd midden jaren 1990 gerenoveerd tot kantoren.

Het pakhuis De Roeck-Vanrooy behoort tot het vroege oeuvre van Van Halle, die slecht een tiental jaar actief was, van 1867 tot zijn overlijden in 1876. In deze korte loopbaan realiseerde hij vooral burgerhuizen en herenwoningen in een rijk gedecoreerde neoclassicistische of neobarokke stijl.

Hoog oprijzend gebouw van slechts twee traveeën en zes bouwlagen onder een zadeldak (nok loodrecht op de straat, pannen). De trapgevel van vier treden met top- en schouderstukken, heeft een parement uit rood baksteenmetselwerk in kruisverband, geaccentueerd door zwarte baksteen voor de omlijstingen en imposten, verankerd door smeedijzeren sierankers. Van blauwe hardsteen is gebruik gemaakt voor de plint, de geprofileerde puilijst, lekdrempels en de gevelsteen. Deze laatste draagt de inscriptie: "A. De Roeck-Vanrooy/ 24 juli 1871", en is ingemetseld in de middenpenant van de eerste verdieping. Geritmeerd door getoogde spaarvelden, omlijst tot op de imposten, is de pui in de rechter travee geopend door de poort. De bovenbouw is in kolossale orde opgedeeld door getoogde spaarvelden en lisenen, met een omlijste ronde oculus in de geveltop. Verder beantwoordt de opstand aan een regelmatig ordonnantieschema, opgebouwd uit registers van getoogde vensters met individuele lekdrempels, eveneens omlijst tot op de imposten.

Omstreeks 1975 werden in het interieur een houten bevloering op houten balken geregistreerd, en achter de poort een interne open laadschacht.