In de 15de-17de eeuw gekend als respectievelijk "den Kemel" en "de Roode Zee" of "de Pharao". Ensemble gevormd door twee diephuizen, elk van drie bouwlagen en drie traveeën, met in de eerste helft van de 18de eeuw te dateren laatbarokke voorgevels met karakteristiek rasterpatroon van zandstenen platte banden op een bakstenen achtergrond.

Volgens oude foto’s en archiefgegevens was nummer 26 tot 1960 bekroond door een klokvormige geveltop, begrensd door zware voluten onder een booglijst met bekronende siervazen. In 1906 werden de vensters op de tweede bouwlaag vergroot tot deurvensters, met plaatsing van ijzeren balkons die in 1919 werden vervangen door balusterleuningen gelijktijdig met de restauratie van de voorgevel door architect E. Mispelter. Pui meermaals gemoderniseerd: vóór de wijziging van 1867 nog met een middendeur in rondboogomlijsting, en volgens A. Meulemans begin 20ste eeuw nog met uitbeelding van de huisnaam. Bij nummer 28 werd de topgevel in 1873 gesupprimeerd en de pui met eveneens rondbogig omlijste middendeur in 1876 gewijzigd, heden volledig opengewerkt.

Nummer 26. Drieverdiepingshuis in barokke bak- en zandsteenstijl, eerste helft 18de eeuw. Baksteenbouw verlevendigd met een rasterwerk van platte, ietwat uitspringende banden van zandsteen. Oorspronkelijk een ietwat gedrongen klokgevel, afgezet met getorste volutes die uitliepen op een gebogen fronton tussen twee siervazen. Bekroning verwijderd circa 1960.

Nummer 28. Gelijksoortig huis als nummer 26, oorspronkelijk eveneens voorzien van een gevelbekroning.