Als "De Witte Lelie" ingeschreven in het wijkboek van 1675. Voordien is er in de Mechelsestraat in 1412 ook sprake van een "stove" of badhuis genaamd "die Lylie". Tot de 17de eeuw opklimmend diephuis dat de hoek vormt met de Lei. Twee bouwlagen en drie traveeën, met voortuitgevel en leien zadeldak aangesloten op het belendende nummer 85, waarmee het minstens vanaf 1948 één eigendom vormde: beide panden werden recent gerenoveerd en heringericht als studentenhuis, door ingenieurarchitect D. Depoorter.

Verankerde baksteenbouw met verwerking van zandsteen, heden gewit boven de arduinen plint. Tuitgevel, heden mank, met muurvlechtingen en rechts schouderstuk op geprofileerde kraagsteen. Aangepaste ordonnantie in de bovenbouw, aangegeven door sporen van ontlastingsbogen en oorspronkelijke omlijstingen: heden van lateien en lekdrempels voorziene rechthoekige vensters op de tweede bouwlaag; dito rondboogvenster met sluitsteen, imposten, booglijst en bijna vierkante zijvensters in de top, luikgat erboven. Gevelsteen met uitbeelding van huisnaam onder het topvenster. Huidige pui met rondboogarcade sinds 1924 (architecten G. en E. Jotthier) en een afgeschuinde rechter hoek met ijzerzandstenen hoekketting. Zijgevel uiterst rechts in twee traveeën geopend door rechthoekige vensters, onder blind mezzanino. Nog fragmentarisch bewaarde oorspronkelijke constructieonderdelen in het interieur: onder meer moerbalken met sleutelstuk op natuurstenen console, verder ook ten dele het eikenhouten kapgebint en gedeeltelijk zichtbare vakwerkbouw in de achtergevel.

Dwarshuis met twee verdiepingen en puntgevel uit de 17de eeuw voorzien van muurvlechtingen en schouderstukken. Rondbooglaadvenster met druiplijst en naambord van witte steen. Sporen van oorspronkelijke raamposten. Wijziging van de vensterindeling en winkelpui in de loop van 19de en 20ste eeuw.