Traditioneel diephuis met vier traveeën aan de Naamsestraat, drie traveeën aan de Standonckstraat en drie bouwlagen onder een pannen zadeldak. Het pand gaat wat volume en structuur betreft zeker terug tot de 17de eeuw: een diephuis met steil zadeldak en aan de zijde van de Naamsestraat een tuitgevel met zandkalkstenen speklagen en een geveltop met schouderstukken, twee trappen (restanten van een trapgevel?), ovaalronde oculi, en een topstuk.

De tuit- en de zijgevel werden vermoedelijk in de eerste helft van de 18de eeuw aangepast aan de toenmalige mode, met in de bovenbouw van de zij- en de voorgevel respectievelijk rechthoekige en steekboogvensters in platte bandomlijstingen die verticaal doorgetrokken zijn en zo casementen vormen in de borstweringen. De gevel was toen vermoedelijk voorzien van een gladde pleisterlaag. In 1860 en 1861 werden de vensters van de tweede bouwlaag verlaagd.

De laatste ingrijpende wijzigingen vonden plaats na 1945, toen de gevel omwille van oorlogsschade versterkt, hersteld en ter hoogte van de pui verbouwd werd. De huidige cementering met schijnvoegen werd vermoedelijk aangebracht na de verstevigings- en herstellingswerken.