Breedhuis van drie traveeën en twee bouwlagen onder een steil zadeldak met mansarde-uitbouw. Het pand heeft een mogelijk tot de 16de eeuw opklimmende kern in zogenaamde bak- en zandsteenstijl en werd in de tweede helft van de 18de eeuw in classicistische stijl aangepast. Van de oudste kern getuigen de (verplaatste) voormalige kruisvensters met negblokomlijstingen en dubbel ontlastingssysteem, de muurankers met kram en krul, en het steile dak. De Lodewijk XV-pui is in opschrift rechts van de deur "ANNO 1760" gedateerd en werd vermoedelijk in opdracht van Guillielmus Servranx (opschrift links van de deur) uitgevoerd. Typerend hier zijn het volledig in hardsteen uitgevoerde parement met vlakke plint en pseudobanden, de afgeronde puilijst, de spiegelboogvormige deur met kwarthol geprofileerde omlijsting en rocaillemotief op sluitsteen en boogzwikken, en de steekboogvensters met geriemde omlijsting en siersluitsteen. Oude foto’s tonen aan dat in 1760 niet alleen de pui aangepast werd, maar ook de bovenbouw. Deze werd volledig bepleisterd, en - omwille van de symmetrie - voorzien van nieuwe vensteropeningen met geriemde omlijstingen (van stucwerk?). Een geprofileerde, houten kroonlijst sloot destijds het gevelvlak af en werd getopt door een dakkapel met een vooraan als fronton uitgewerkt zadeldak. De laatste bepalende ingreep dateert vermoedelijk van de jaren 1960 toen de gevel ontpleisterd werd, het schrijnwerk van de begane grond vervangen en in de bovenbouw voorzien werd van glas in lood, en het dak een mansarde-uitbouw kreeg met drie dakkapellen. Vermoedelijk werden de keldergaten gelijktijdig grotendeels gedicht.